To bez wątpienia najpiękniejsza świątynia Jeżyc i jedna z najbardziej majestatycznych budowli w Poznaniu. Jej neoromański kształt czyni ją nie tylko niezwykłym symbolem tej zasłużonej dzielnicy naszego miasta, ale przede wszystkim przypomina, byśmy nasze serca zawsze formowali na wzór Serca Jezusowego.
Parafia i kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana położone są w samym sercu Jeżyc, przy ul. Kościelnej. Patronem parafii jest św. Florian, natomiast świątynia nosi wezwanie Najświętszego Serca Jezusa. Oba te wezwania są głęboko zakorzenione w ponadstuletniej tradycji tej wspólnoty, której początki sięgają końca XIX w.
Kościół jeżycki
W kwietniu 1890 r. ówczesny proboszcz parafii pw. św. Wojciecha, która obejmowała wieś Jeżyce, zakupił dwie parcele przy ul. Kościelnej. Początkowo zamieszkały tu siostry elżbietanki, które od 1894 r. prowadziły ochronkę dla dzieci. W tym czasie następował szybki rozwój Jeżyc, które włączono do Poznania w 1900 r. Dla nowo powstającej dzielnicy postanowiono również utworzyć parafię. Erygował ją 24 czerwca 1894 r. abp Florian Stablewski. W listopadzie 1897 r. kapłani i wierni, głosując, wybrali na jej patrona św. Floriana. Budowa kościoła w stylu bazylikowo-romańskim, według projektu Jana Rakowicza, rozpoczęła się w 1897 r. i trwała do roku 1899. Jego poświęcenia dokonał 1 października 1899 r. pierwszy proboszcz parafii ks. Walenty Kolasiński. Jak podaje kronika parafialna, był to pierwszy na ziemiach polskich kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa. Wezwanie to było związane z wydaniem przez papieża Leona XIII w 1899 r. encykliki „Annum sacrum”, w której Ojciec Święty poświęcił rodzaj ludzki Boskiemu Sercu Pana Jezusa. W 1977 r. świątynię wpisano do rejestru zabytków Poznania.
Wnętrze świątyni jest trójnawowe, bazylikowe. W prezbiterium znajdują się dębowe stalle, które oddziela od reszty kościoła balustrada z białego marmuru
Kult Serca Jezusowego
Parafia od początku za swój cel przyjęła rozszerzanie kultu Serca Jezusowego. Jak podkreśla ks. kanonik Roman Kubicki, proboszcz parafii od 1992 r., do dziś jest on najważniejszy wśród jej duszpasterskich zadań. Jego najbardziej znanym przejawem jest procesja eucharystyczna, która rokrocznie w uroczystość Najświętszego Serca Jezusa wyrusza z kościoła pod Poznańskie Krzyże na pl. Adama Mickiewicza. Oprócz duchowieństwa i pocztów sztandarowych parafii z całego miasta, licznie uczestniczą w niej również poznaniacy.
Niezwykłą oprawę ma też procesja Bożego Ciała, organizowana wspólnie z pobliską parafią pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Z kolei w każdy pierwszy piątek miesiąca od marca do października odbywają się tu po wieczornej Mszy św. procesje eucharystyczne wokół świątyni. – W objawieniach, których doznała Małgorzata Maria Alacoque w XVII w., Jezus ukazał swoje Serce pałające wielką miłością do ludzi. Zobowiązuje nas to do tego, byśmy nasze serca również formowali na kształt Serca Jezusowego. Dlatego podczas misji prowadzonych przez księży „sercanów”, które odbyły się przed kilku laty, dokonaliśmy aktu poświęcenia parafii Najświętszemu Sercu Jezusa i Jego intronizacji. Od tej chwili nad każdą parafialną rodziną czuwa Pan Jezus w swoim Najświętszym Sercu – podkreśla ks. proboszcz.
Fronton kościoła zdobi figura Pana Jezusa, nad którą znajduje się
rozeta z witrażem przedstawiającym Serce Jezusowe
Ku czci św. Floriana
Szczególnym kultem otaczany jest w parafii również jej patron św. Florian (250 r.-304 r.). Jako oficer rzymski ujmował się za chrześcijanami, za co został skazany na śmierć męczeńską. W Polsce czczony jest zwłaszcza jako patron zawodów związanych z ogniem, głównie strażaków i kominiarzy. 4 maja, kiedy przypada wspomnienie św. Floriana, w specjalnej Eucharystii uczestniczą właśnie kominiarze i strażacy. Z kolei w każdą drugą niedzielę września na placu przykościelnym odbywa się Festyn Floriański dla całych Jeżyc. Obok funkcji integracyjnej (gry, zabawy, konkursy) spełnia także zadanie ewangelizacyjne, bowiem śpiewają podczas niego chrześcijańskie zespoły muzyczne.
Tak jak przed ponad stu laty, gdy powstawała, tak i dziś, parafia liczy ok. 15 tys. wiernych. Jeszcze kilkanaście lat temu przeważały tu osoby starsze. Dziś wspólnota się odmładza, przybywa sporo młodych małżeństw i osób w średnim wieku.
W lewej nawie kościoła znajduje się ołtarz i figura patrona parafii św. Floriana z 1900 r.
Pamiątka po Bambrach
Spośród grup przyparafialnych warto wspomnieć m.in. Żywy Różaniec, liczący ok. 300 osób, i grupę liturgiczną mężczyzn, która służy nie tylko przy ołtarzu, ale także pomaga w niezbędnych pracach fizycznych, np. przy budowie ołtarzy na procesje Bożego Ciała. Działa tu również wspólnota Czcicieli Miłosierdzia Bożego, Apostolat Maryjny, którego archidiecezjalne centrum mieści się właśnie przy parafii przy ul. Kościelnej, oraz Caritas parafialna, pomagająca kilkudziesięciu bezdomnym, poprzez zapewnianie im odzieży i żywności.
Żywą pamiątką po mieszkańcach Bambergii, którzy osiedlili się na Jeżycach w latach 1730-1748 i w istotny sposób przyczynili do powstania kościoła, jest 16 strojów bamberskich, które dziewczęta zakładają w czasie procesji Bożego Ciała. W miejscu gdzie Bambrów mieszkało najwięcej, zwanym do dziś Bamberkowem, znajduje się figurka Madonny Jeżyckiej, odtworzona na podstawie starych fotografii. Tak jak dawniej, tak i dziś Maryja ma w opiece mieszkańców całej wspólnoty parafialnej.