W życiu nie chodzi o to, by zrobić jak najwięcej. Wiadomo, że chciałoby się przeżyć wiele ciekawych sytuacji i działalności. Tylko, czy w tym natłoku nie tracimy tego, co jest istotą życia ludzkiego? Bóg jest sensem naszego istnienia. W Jego kierunku idziemy przez codzienność. Dlaczego uczciwie odpowiedzmy sobie na pytanie: czy wykorzystujemy dzisiejsze „teraz”, by wieczne „później” mogło być przeżywane razem z Nim? Świat może mieć nam do zarzucenia, że zapominamy o doczesności. Ale jeśli w Bogu widzimy wszystko, to czy ma sens robić coś, co nie nasyci naszego serca?
Komentarz pochodzi ze strony Biblioteki Kaznodziejskiej.