Oni chcieli, aby chory, sparaliżowany człowiek odzyskał zdrowie. Być może byli to jacyś jego krewni, bliscy, którym bardzo na tym zależało. Nie przewidzieli, że Jezus spojrzy na ich wiarę, nie na siłę woli. Nikt nie poznał, że stała się ona impulsem do cudownego uzdrowienia. Inaczej podchodzi do cudu Bóg, inaczej człowiek. Najgłębsze pokłady wiary są zarezerwowane dla wielkich rzeczy, których skutki odczuwają inni ludzie. To wyjątkowe wydarzenie uczy pokory, a jednocześnie ukazuje nowe horyzonty wiary, które mogą być i będą poza naszym zasięgiem.
Komentarz pochodzi ze strony Biblioteki Kaznodziejskiej.