Twemu Sercu cześć składamy

Kanonizowany 18 maja 2003 r. w Rzymie, wieloletni profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, biskup przemyski św. Józef Sebastian Pelczar, był człowiekiem trudu duchowego nad uświęceniem siebie, trudu w służbie dla Kościoła, trudu na rzecz potrzebujących. Dzięki temu doskonale łączył w życiu modlitwę, naukę i obowiązki duszpasterskie.

Jednym z dzieł św. Józefa Sebastiana Pelczara jest Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (siostry sercanki), powstałe w Krakowie, 15 kwietnia 1894 r. Zgromadzenie otrzymało jasno wytyczony cel: uwielbienie Boga w Trójcy Świętej Jedynego w tajemnicy Najśw. Serca Pana Jezusa i szerzenie królestwa miłości tego Serca w życiu codziennym. W nową rodzinę zakonną ojciec założyciel tchnął cały żar swego serca, kształtowanego na wzór Bożego Serca. Pragnął on, aby siostry oddane Bogu przez śluby zakonne, upodabniały własne serca do Serca Zbawiciela, przejmując się Jego uczuciami, pobudkami i dążeniami, i tak szły do najbardziej potrzebujących, pełniąc swe zadania w duchu ofiarnej służby.

„Na większą chwałę Najśw. Serca Pana Jezusa” – tak rozpoczyna się formuła ślubów w naszym zgromadzeniu. Jest ona jakby wyznacznikiem duchowości zgromadzenia, której charakterystycznym rysem jest kult Bożego Serca i wynikające z niego pragnienie wynagradzania za grzechy świata. Sercańskie pozdrowienie: „Chwała Naśw. Sercu Jezusowemu – Chwała na wieki” i wyhaftowany na habicie symbol Bożego Serca są tego zewnętrznym znakiem.

Z miłości do Serca Pana Jezusa wyrasta pragnienie apostołowania. Dwa zasadnicze nurty: pracę opiekuńczo-wychowawczą z dziećmi i młodzieżą oraz posługę chorym i ubogim zgromadzenie prowadzi w Polsce i poza jej granicami, zwłaszcza na terenach misyjnych. Dom generalny znajduje się w Krakowie przy ul. Garncarskiej 24; stąd, w myśl zakonnej pieśni: „Idziemy za głosem, co w nas woła, aby Boże Serce poznać dać”, siostry sercanki wyruszają w świat. We Francji pomagają w zachowaniu wiary, moralności i polskości pracującym tam naszym rodakom, zwłaszcza dziewczętom, w Stanach Zjednoczonych rozwinęły pracę wychowawczą z dziećmi i młodzieżą, a także posługę wśród chorych i potrzebujących. We Włoszech obecnie pracują na czterech placówkach, m.in. w Domu Polskim Jana Pawła II i przy polskiej parafii św. Stanisława BM w Rzymie.

Szpital dziecięcy w Libii jest terenem cichego świadectwa sióstr o Chrystusie wobec ludności muzułmańskiej, urzeczywistnianego poprzez posługę pielęgniarską. W Boliwii – od przeszło 25 lat siostry pracują wśród biednej ludności indiańskiej. Prowadzą sierocińce, szkoły i kursy zawodowe oraz punkt medyczny i ambulatorium, dzięki czemu pomoc medyczną może otrzymać ludność z odległych wiosek. Placówki misyjne rozwijają się także na Ukrainie, gdzie sercańskie pielęgniarki pracują w szpitalu, a katechetki rzucają ziarno nauki Bożej w serca młodych i starszych. Najmłodsza placówka misyjna znajduje się na Jamajce: siostry służą tam ludności pomocą pielęgniarską, katechizują, przygotowują dzieci i starsze osoby do sakramentów świętych, a także uczą czytania i pisania.

Poprzez modlitwę, pracę, cierpienie i ofiarę, Służebnice Najświętszego Serca Jezusowego starają się być, jak powiedział Jan Paweł II: „żywym świadectwem i trwałym testamentem duchowym założyciela”, św. Józefa Sebastiana Pelczara, ucząc się „od Bożego Serca ogarniać sercem wszystkich ludzi potrzebujących pomocy duchowej, moralnej czy materialnej. Dziś potrzebne jest światu serce wielkie, serce otwarte, serce na miarę Najświętszego Serca Jezusa”.

Na zakończenie dodajmy, że na terenie diecezji włocławskiej są dwa domy zakonne sióstr sercanek: w Osieku Wielkim i we Włocławku.

Zgromadzenie Służebnic
Najświętszego Serca Jezusowego
Siostry Sercanki
ul. Garncarska 24
31-115 Kraków,
tel. (012) 422-57-66
e-mail:
sercanki@zakon.opoka.org.pl