Kociołek to naczynie do wody święconej wyglądem przypominające małe wiaderko; kropidło ma swoje korzenie w Starym Testamencie, kiedy do rytualnych pokropień używano rośliny o nazwie hizop – dzisiaj używa się dwóch rodzajów kropidła: uchwytu, na końcu którego znajduje się metalowa kula z małymi otworkami (w środku umieszczona jest gąbka nasączona wodą święconą) lub pęczka szczeciny osadzonego na trzonku. Te paramenta liturgiczne związane są z częstym używaniem w liturgii wody święconej. Początkowo stosowano ją dla odpędzenia złych duchów. W VIII w. wprowadzono aspersję niedzielną jako przypomnienie chrztu, jego skutków i zobowiązań. Pierwotnie poświęcano wodę w mieszkaniach wierzących, a od VI w. w kościołach.
Dziś kociołka i kropidła używa się w liturgii Wigilii Paschalnej, w czasie każdej Mszy Świętej, kiedy w ramach aktu pokuty stosuje się aspersję, czyli pokropienie (forma egzorcyzmu), w czasie błogosławienia pokarmów (tzw. święconka), miejsc (plac budowy), budynków (szpital, szkoła itp.), przedmiotów. Odróżnić należy poświęcenie od pobłogosławienia: poświęcenie stosuje się, by pewne osoby lub przedmioty przeznaczyć wyłącznie do służby Bożej (medalik, krzyżyk, obraz, ornat itp.). Pobłogosławić można to wszystko, co służy do użytku ludzi dla dobra ich duszy i ciała (samochód, tornister, pokarmy itp).