PROCESJA (łac. processio – posuwanie się naprzód) – prototypem wszystkich procesji jest wędrówka narodu wybranego z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej pod przewodnictwem Mojżesza. W liturgii procesja symbolizuje nowy lud Boży, pielgrzymujący pod przewodnictwem Chrystusa jako nowego Mojżesza, do nowej ziemi obiecanej, do nieba.
Do Mszy Świętej procesje wprowadzono w IV w., a procesje teoforyczne, czyli te, w których niesie się Najświętszy Sakrament, zaczęły się pojawiać w XIV w. Śpiewy i modlitwy w czasie procesji powinny być tak dobrane, aby wszyscy okazywali przez nie wiarę w Chrystusa i ku Niemu kierowali całą uwagę. W procesjach poza kościołem mogą uczestniczyć orkiestry, byle tylko nie wykonywały utworów świeckich. Ich zadaniem jest towarzyszenie śpiewom liturgicznym.
Wyróżniamy następujące procesje:
• we Mszy Świętej: procesja wejścia, wyjścia, z darami, komunijna, procesja z kandydatami do chrztu, z kandydatami do małżeństwa, w czasie ingresu biskupa, w czasie Mszy Świętej prymicyjnej;
• poza Mszą Świętą: procesja Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (tzw. Boże Ciało) i w trakcie oktawy, Najświętszego Serca Pana Jezusa, rezurekcyjna, żałobna, przed poświęceniem kościoła, do grobu Pańskiego.