Słowniczek liturgiczny: Do czego służy cingulum?
Ks. Jacek Zjawin
Fot.
CINGULUM (od łac. cingere opasywać, w starożytności pas żołnierski lub urzędniczy) gruby sznur zakończony frędzlami na obu końcach, którym przepasuje się albę, gdy jest za szeroka i za długa.
Używają go zazwyczaj wszystkie osoby, które w czasie liturgii zakładają albę. Na ogół występuje w kolorze białym, ale dopuszczalne są też kolory szat liturgicznych...
CINGULUM (od łac. cingere – opasywać, w starożytności pas żołnierski lub urzędniczy) – gruby sznur zakończony frędzlami na obu końcach, którym przepasuje się albę, gdy jest za szeroka i za długa.
Używają go zazwyczaj wszystkie osoby, które w czasie liturgii zakładają albę. Na ogół występuje w kolorze białym, ale dopuszczalne są też kolory szat liturgicznych (fioletowy, czerwony, zielony). W przypadku kapłana cingulum mocuje do pasa końce zakładanej na szyję stuły. Pasek (inna używana dziś nazwa cingulum) nie musi być stosowany, jeśli krój alby jest odpowiedni.
W starożytności istniał zwyczaj przepasywania się przy publicznych wystąpieniach. W chrześcijaństwie motywacja płynęła z Ewangelii: „Niech biodra wasze będą przepasane”(Łk 12, 35) i wskazywała na znaczenie tego gestu - czystość i gotowość na spotkanie z Panem.
Cingulum symbolizuje ponadto wstrzemięźliwość, dyspozycyjność, gotowość do pracy (Wj 28, 4; Kpł 8, 13).
Starsi kapłani stosują do dziś modlitwę szeptaną przy zakładaniu cingulum: „Przepasz mnie, Panie, sznurem czystości i zgaś w sercu moim ogień wszelkiej pożądliwości, abym we wstrzemięźliwości i czystości serca mógł Ci coraz lepiej służyć”.
Jako element stroju liturgicznego powinno być zawsze nieskazitelnie czyste i starannie zawiązane. Tym samym terminem określa się niekiedy szeroki pas, który na sutannę zakłada biskup.