25 marca minęła 15. rocznica ogłoszenia papieskiej bulli „Totus Tuus Poloniae populus”, która w zasadniczy sposób zmieniła administracyjne oblicze Kościoła w Polsce. Jan Paweł II powołał w 1992 r. 13 nowych diecezji, a 8 dotychczasowych podniósł do rangi archidiecezji. Reorganizacja ta była największym po wojnie przeobrażeniem Kościoła w Polsce i szerzej w Europie. W żadnym innym kraju naszego kontynentu (a może i na świecie) Papież jednorazowo nie dokonał tak wielkich i gruntownych zmian w organizacji miejscowego Kościoła.
Podstawową ideą tej reformy było „zbliżenie biskupów do wiernych” drogą znacznego ograniczenia wielkości diecezji tak, aby jej pasterz był w stanie utrzymywać rzeczywisty kontakt ze wszystkimi strukturami kościelnymi znajdującymi się na jej terenie. Tak więc w wyniku tych zmian Kościół rzymskokatolicki w Polsce składał się w 1992 r. z 41 jednostek administracyjnych, w tym 13 archidiecezji-metropolii, 26 diecezji, ordynariatu polowego i 1 archidiecezji (łódzkiej), podlegającej bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. Reforma ta została zakończona w 2004 r. erygowaniem dwóch nowych diecezji: bydgoskiej i świdnickiej. Obecnie Kościół katolicki w Polsce składa się z 44 diecezji: 14 archidiecezji metropolitalnych rzymskokatolickich, 27 diecezji rzymskokatolickich, ordynariatu polowego oraz archidiecezji i diecezji greckokatolickiej.