Z Anną Kaszubą-Dębską, autorką scenariusza, animacji oraz reżyserem filmu animowanego pt. „Felicjanek 10”, rozmawia Jadwiga Knie-Górna
Pomysł na stworzenie filmu animowanego poświęconego Janowi Pawłowi II powstał w dość smutnych okolicznościach…
– Pomysł na stworzenie etiudy filmowej inspirowanej postacią największego Polaka ostatnich czasów, czyli Karola Wojtyły, powstał podczas licznych odwiedzin ul. Franciszkańskiej 3, kiedy to cały Kraków składał hołd zmarłemu Papieżowi. Ludzie czynili to w różny sposób, jedni palili świece, inni śpiewali, niektórzy płakali. Moje dzieci rysowały czerwone serca i zanosiły pod papieskie okno, zadając pytania, na które nie zawsze potrafiłam odpowiedzieć. Postać Jana Pawła II tak mocno wryła się w ich pamięć, że nawet po wyborze kolejnego papieża mój 4-letni wówczas synek pytał: „Czy to jest ten drugi Jan Paweł II?”.
W tamtym czasie pracowałam nad nowym scenariuszem do filmu animowanego dla dorosłych. Miał to być film o przemijaniu. Zmieniłam zdanie i napisałam wraz z Justyną Kiliańczyk-Ziębą scenariusz pełen ciepła i radości, zainspirowany postacią Jana Pawła II, a właściwie kilkuletniego Lolka Wojtyły.
Skąd tytuł „Felicjanek 10”?
– Tytuł nie jest przypadkowy. Przy ulicy Felicjanek 10 w Krakowie stoi kamienica, w której podczas okupacji przez kilka miesięcy mieszkał młody Karol Wojtyła. Nieopodal mieści się zakon sióstr felicjanek. W tejże kamienicy znajduje się również artystyczno-literacka kawiarnia, którą prowadzę z mężem od kilku lat. Tędy również prowadzi szlak papieski. To miejsce zobowiązuje i może też przyczyniło się do powstania idei zrobienia filmu.
„Felicjanek 10” będzie miał charakter filmu dokumentalnego, historycznego czy biograficznego?
– Obraz jest przede wszystkim krótką etiudą animowaną, przeznaczoną dla kilkuletnich dzieci. Nie jest to ani film dokumentalny, ani biograficzny, ani instruktażowy o tym jak zostać papieżem. To luźna interpretacja epizodów z dzieciństwa Papieża, dopasowana do percepcji małego dziecka. Chodziło też o to, aby animacja była zabawna i wesoła, a jednocześnie niosła za sobą ważne wartości takie jak miłość.
Na jakim etapie jest w tej chwili realizacja filmu?
– Zakończone zostały prace nad scenariuszem, dialogami i scenopisem. Powstały projekty plastyczne postaci i scenografii. Trwa okres przygotowawczy do animacji, wkrótce rozpocznie się produkcja. Termin zakończenia prac planowany jest na grudzień 2007 roku.
Proszę przybliżyć akcję filmu
Film traktuje o dwóch łobuzujących chłopcach, Janku i Pawle, mieszkających w kamienicy przy ul. Felicjanek 10 we współczesnym nam czasie. Opowiada o nich ich starsza siostra Karolina. Przypadkiem trafiają do swojej sąsiadki, pani Felicji Felicjańskiej, która przenosi ich do rzeczywistości sprzed kilkudziesięciu lat, kiedy to była koleżanką z podwórka małego Lolka w Wadowicach. Film ma więc dwie strefy czasowe, które zróżnicowane są kolorystycznie i stylistycznie.
Do pracy nad filmem poprosiła Pani osoby nie tylko znane, ale także bliskie sercu naszego Ojca Świętego. A dziecięcym narratorem będzie Pani córka…
– Tak, to prawda. Moja córka „zagrała” już w dwóch poprzednich filmach animowanych, które tak jak i ten zrealizowałam w Studiu Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej. Dorosłym narratorem, czyli panią Felicjańską, chciałabym, aby została pani Danuta Michałowska, krakowska aktorka, a także serdeczna przyjaciółka Karola Wojtyły. Natomiast o napisanie muzyki zwróciłam się do wspaniałej artystki Anny Marii Jopek, która również w jakiś sposób jest związana z tematem, bowiem mieszkanie w kamienicy przy ulicy Felicjanek 10, gdzie mieszkał Karol Wojtyła, należało niegdyś do rodziny państwa Kydryńskich.