Piszę ten tekst, gdyż uznałem, że nie można zagadnień przedstawionych w artykule red. Renaty Krzyszkowskiej „Bez znieczulenia” („Przewodnik” nr 18) pozostawić bez wyciągnięcia wniosków i żądań ich realizacji przez parlamentarzystów czy rząd RP. Legitymacja zajęcia się tematem uboju zwierząt w ciąży wynika z tego, iż to ja swoim artykułem pt.: „Czy musimy zgadzać się na ubój zwierząt w ciąży?” („Magazyn Weterynaryjny” nr 9/05) wskazałem na istniejący problem. Oczywiście moją intencją było, aby po przedstawieniu tego problemu został on szybko rozwiązany. Tak się jednak nie stało. Zakończenie bezsensownej śmierci zwierząt nienarodzonych, to tylko szybka legislacja i zmiana w Ustawie o ochronie zwierząt z 21 sierpnia 1997 r. jednego zdania w art. 34 pkt. 4 – Zabrania się uśmiercania zwierząt w ciąży.
Jestem przekonany, że nowy minister rolnictwa – który pochodzi bezpośrednio ze środowiska wiejskiego i nieobca jest mu wrażliwość na cierpienia zwierząt – gdy tylko otrzyma informację o faktach, że w naszych zakładach mięsnych ubija się około 5 proc. krów w ciąży – przystąpi do natychmiastowej zmiany ustawy.
Właśnie dzięki tego typu artykułom, dzięki organizowanym akcjom, pikietom, happeningom, koncertom itd., a także dzięki lekarzom weterynarii poprawa stanu świadomości ludzi pracujących ze zwierzętami jest widoczna i odczuwalna. Na ten temat rozmawiają już i dyskutują pracownicy zakładów mięsnych. Dostrzegają je właściciele tych zakładów. Nie można przy każdym pracowniku, który ma do czynienia ze zwierzętami czy przy obsłudze, transporcie i uboju, postawić inspektora. Musimy robić wszystko, by mentalność, świadomość tych ludzi, wrażliwość na cierpienia innych, były im bliskie.
dr Włodzimierz Gibasiewicz
Napisz do nas:
„Przewodnik Katolicki” ul. Chartowo 5,
61-245 Poznań lub list@przk.pl