(Na marginesie Traktatu Konstytucyjnego UE)
I. W Chrystusie objawił się Bóg nowy, zawsze przeczuwany, ale dotąd nieznany.
Bóg osobowy, jeden jedyny, Miłość miłosierna. Ten, który jest i kocha nas. Przed Nim ustępował świat pogańskich bożków.
W Chrystusie objawił się także człowiek nowy, jego wielkość, jego godność, jego wyniesienie aż do zjednoczenia z Bogiem samym.
W Chrystusie okazało się, że człowiek jest wielki z racji swego człowieczeństwa, a nie z racji wielkości siły albo wpływów, jakimi dysponuje czy dóbr, które posiada. Z racji człowieczeństwa człowiekowi zawsze przysługuje prymat nad rzeczami. Człowiek więcej znaczy niż materia; każdy człowiek, także ten dotknięty kalectwem czy chorobą. Dlatego podstawowym prawem człowieka, prawem wszystkich praw, jest prawo do życia i to na przestrzeni całego procesu rozwoju człowieka, a więc od poczęcia, czyli pojawienia się w istnieniu do naturalnej śmierci.
Z rozprzestrzenianiem się Ewangelii, radosnej nowiny o Bogu i człowieku, kształtowała się nowa kultura i cywilizacja, zwłaszcza na kontynencie europejskim. Powstawały szkoły, uniwersytety, szpitale, domy starców, sierocińce, ochronki. Wszystko to z myślą o człowieku, także tym najsłabszym i bezbronnym.
Ewangelia o Jezusie Chrystusie zmartwychwstałym, dającym życie, jedynym Zbawicielu, niosła nowe na cały świat: zakładała na różnych miejscach Kościół, kształtowała życie, inspirowała kulturotwórczą aktywność człowieka, przenikała we wszystkie sfery życia. I stało się to, co za naszych dni powiedział Papież Jan Paweł II: "Nie można zrozumieć człowieka bez Chrystusa". I trzeba dodać: Nie można zrozumieć świata bez Chrystusa. Nie można zrozumieć Europy bez Chrystusa. Chrystus jest celem najgłębszych pragnień człowieka. "W Nim cała historia znajduje swój początek, sens, kierunek, wypełnienie" (Ecclesia in Europa, 6). Jezus Chrystus jest Panem. W Nim i tylko w Nim jest zbawienie... pisze Jan Paweł II - Chrystus jest źródłem nadziei dla Europy i dla całego świata (por. Ecclesia in Europa, 18).
II. Minęło 25 lat, kiedy pierwszy z rodu Polaków Papież na stolicy Piotrowej przybył w pielgrzymce do swojej Ojczyzny, pozostającej wówczas jeszcze w strukturach systemu totalitarnego. Do dziś w uszach i w sercach Polaków brzmią słowa Jego modlitwy-wołania na placu Zwycięstwa w Warszawie:
Niech zstąpi Duch Twój!
Niech zstąpi Duch Twój!
I odnowi oblicze ziemi.
Tej ziemi.
Szło nowe. Rychło rozpoczęły się wielkie przeobrażenia w Europie. Rozpadał się Związek Radziecki i to bez jednego wystrzału. Do dziś nikt nie potrafi dać wyczerpującej odpowiedzi na pytanie: Jak to było możliwe? Utrwalił się obraz robotników portowych na polskim Wybrzeżu, którzy najbardziej odważyli się w Europie podnieść głos przeciwko ówczesnemu reżimowi. Utrwalił się obraz polskich portowców podczas Mszy Świętej z modlitwą na ustach.
Szło nowe. Zaczęły się procesy zjednoczeniowe Europy. Z upływem czasu budziły na przemian raz uczucia nadziei, raz uczucia obaw i lęków.
Przyjęty niedawno Traktat Konstytucyjny Unii Europejskiej zamyka pewien etap przeobrażeń Europy, etap ważny.
Spodziewano się Europy zjednoczonej, oddychającej dwoma płucami: wschodnim i zachodnim; Europy zasobnej; Europy wolnej od widma wojen. Europy wielkiej bogactwami kultur narodów, dziedzictwem religii, zwłaszcza religii chrześcijańskiej, bez której przecież nie można rozumieć dziejów Europy.
Miała to być Europa posiadająca duszę. Europa scalająca się wszystkim co dobre, co prawdziwe, co piękne w sferze materii i ciała oraz scalająca się wartościami etycznymi i moralnymi, których źródłem i ostatecznym odniesieniem jest Bóg. Takie żywiono nadzieje.
Tymczasem przyjęto dla jednoczącej się Europy twór prawny, bez ducha, zapatrzony w materię, ekonomię, siłę, korzyść, przyjemność, biurokrację. Pod pozorami demokracji zadano gwałt demokracji. Zignorowano bowiem około 80 proc. mieszkańców Europy, którzy są chrześcijanami. Zlekceważono głos najwyższych przedstawicieli Kościołów i religii.
Świadomie pominięto Boga. To wielki błąd. Wszak w Boga wierzy nie tylko owe 80 proc. mieszkańców Europy, którzy są chrześcijanami, w Boga wierzą także żydzi, muzułmanie i wielu innych.
Budowanie wspólnego domu Europy bez Boga to budowanie na piasku. Budowanie bez Boga obracało się w dziejach zawsze przeciwko człowiekowi. Wystarczy wspomnieć antychrześcijańską rewolucję francuską, mającą na sumieniu setki tysięcy niewinnych ofiar. A co powiedzieć o ateistycznych systemach totalitarnych w co dopiero minionym XX wieku? Na wschodzie i na zachodzie obiecywano raj na ziemi. Zamiast raju stworzono ludziom piekło. Pogrążono świat we łzach i krwi.
Człowiek nie samym chlebem żyje. Historia uczy. Trzeba bać się ludzi, którzy podnoszą bunt przeciw Bogu, by zająć Jego miejsce.
III. Inaugurując swój Pontyfikat, Jan Paweł II wołał: "Nie lękajcie się przyjąć Chrystusa... Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Otwórzcie drzwi Jego zbawczej władzy, otwórzcie jej granice państw, systemy ekonomiczne i polityczne, szerokie obszary kultury, cywilizacji i rozwoju. Nie lękajcie się! Chrystus wie "co kryje się we wnętrzu człowieka". Jedynie On to wie!... Pozwólcie więc, proszę was, błagam was z pokorą i ufnością, pozwólcie Chrystusowi mówić do człowieka. Jedynie On posiada słowa życia - tak: życia wiecznego".
W Traktacie Konstytucyjnym Unii Europejskiej zamknięto drzwi Chrystusowi. Zamknięto drzwi Bogu.
Trzeba je otworzyć. Nie można dopuścić, by świat zaczął cofać się w mroki neopogaństwa. Nie wolno pozwolić, by pogrążono w milczeniu Ewangelię - radosną nowinę o Jezusie zmartwychwstałym, Bogu Zbawicielu, który mocą swego Ducha wszystko ożywia i czyni nowym.