Włoski organista Michele Croese, który wystąpił z recitalem w katedrze 30 maja, zaprezentował przed włocławską publicznością walory muzyki kompozytorów swojego narodu. Ciekawie skonstruowany program zawierał kalejdoskop włoskiej twórczości organowej, ukazujący ewolucję jej stylistyki począwszy od XVII po XIX w.
Artysta jest profesjonalnie wykształconym multiinstrumentalistą. Studia muzyczne w zakresie gry na fortepianie (1991), organach (2001) i klawesynie (2004) ukończył w Konserwatorium Muzycznym im. Niccolo Paganiniego w Genui. Mistrzowskie studia podyplomowe na Wydziale Fortepianu, Klawesynu i Organów odbył w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest laureatem II nagrody Konkursu Organowego „Goffredo Giarda” w 2002 r. W tym samym roku otrzymał funkcję honorowego organisty Bazyliki św. Praksedy w Rzymie.
Michele Croese koncertuje jako solista i kameralista. Jest dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Organowego „Agati in concerto” oraz Festiwalu Muzyki Klasycznej „Al lume delle stelle” w Perinaldo w Ligurii. Tam również organizuje i prowadzi kursy mistrzowskiej interpretacji włoskiej muzyki organowej. Humanistyczne zainteresowania sprawiły, że działalność artystyczną łączy z pracą badawczą z zakresu literatury i muzyki. Ta życiowa pasja zaowocowała obroną pracy doktorskiej na uniwersytecie w Genui.
Jako doskonały znawca i interpretator muzyki włoskiej, spośród rozległego repertuaru wybrał najbardziej reprezentatywne utwory odzwierciedlające jej idiom. Włoski barok (XVII i XVIII w.) reprezentowały: Aria detta Balletto Girolamo Frescobaldiego (1583–1643), Toccata VII i Corrente VII Michelangelo Rossiego (1602–1655), Toccata XVI i Balletto Alessandro Scarlattiego (1653–1706) oraz Sonata C-dur Giovanniego Battisty Martiniego (1706–1784). Muzykę epoki klasycznej zaprezentował na przykładzie Elevazione oraz Sinfonii Padre Davide da Bergamo (1791–1863). Spośród kompozytorów romantycznych artysta wybrał Giovanniego Morandi (1777–1856), z którego dorobku zabrzmiało Elevazione oraz niezwykle efektowna Sinfonia.
Występujący po raz pierwszy przed włocławską publicznością Michele Croese sprawił jak najlepsze wrażenie. Przekonał, że jest artystą wysokiej klasy. Stworzył interesujący spektakl dźwiękowy, przykuwający uwagę siłą inwencji oraz rzetelnością warsztatu. Podstawowym walorem jego gry stała się naturalność interpretacji oraz bardzo dobre wyważenie proporcji w zakresie kształtowania frazy i doboru temp: stosownie do charakteru, stylu i specyfiki utworu. Żaden z przedstawionych utworów nie przysporzył wykonawcy problemów natury technicznej. Dawało to wrażenie swobody przy realizacji nawet najbardziej skomplikowanych i wymagających pod względem warsztatowym kompozycji. Michele Croese bardzo pewnie czuł się w rozległym epokowo i stylistycznie repertuarze. Zaprezentował go z rozmachem i zrozumieniem, co świadczy o jego dużej wyobraźni muzycznej.