Za kilka dni, 15 sierpnia, przeżywać będziemy Święto Kościoła - dzień Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Wspomnienie tamtej niezwykłej chwili, kiedy Maryja, dopełniwszy biegu ziemskiego życia, została wzięta z ciałem i duszą do nieba i uczestniczy już w chwale Zmartwychwstania swego Syna.
Jest to także ważny dzień dla ludzi związanych z naszym wojskiem - Święto Żołnierza Polskiego. Pamiątka wielkiego zwycięstwa oręża, na przedpolach Warszawy przed osiemdziesięciu trzema laty - w sierpniu 1920 roku. Wojnę polsko-bolszewicką 1919-1921 i bitwę warszawską określa się jako jedne z najważniejszych wydarzeń w historii Europy. Bitwa ta rozstrzygnęła wojnę między odradzającą się Polską i Rosją sowiecką. Określana przez Polaków "Cudem nad Wisłą", rozstrzygnęła nie tylko o losach Polski, ale także współczesnej Europy, wstrzymując pochód komunizmu na Zachód.
Od dnia 30 lipca 1992 roku Wojsko Polskie III Rzeczypospolitej nawiązało do wielkiej tradycji dziedzictwa naszych ojców. Powróciło do obchodów Święta Żołnierza obchodzonego na pamiątkę tamtej zwycięskiej bitwy.
Gdy przyszło zagrożenie, stanęli na przedpolach Stolicy, ramię przy ramieniu doświadczeni żołnierze - legioniści, młodzi harcerze i studenci z Armii Ochotniczej, a także ci z poboru, w dużej mierze chłopscy synowie, co opowiedzieli się za Polską, za wiarą świętą. I o tym źródle polskiej tożsamości, wypływającym z Chrystusowego Krzyża, przypominali żołnierzom tamtej wojny kapelani wojskowi. A wśród nich ks. Ignacy Skorupka, poległy pod Ossowem - symbol ich ofiarnej służby.
Wierność, męstwo, patriotyzm, który zwie się umiłowaniem Ojczyzny, obywatelski etos, wartości, które z taką siłą uzewnętrzniły się podczas tamtej wojny, to wartości trwałe i obecne. Odnajdujemy je również w postawach tych, co służą w wojsku zwłaszcza dziś.
Takim wartościom jak: godność, pokój, wolność, służą nasi żołnierze dziś na posterunku w Afganistanie, także w innych zapalnych miejscach na świecie. Mówimy o nich, iż są Sługami Pokoju i Bezpieczeństwa. W dniu ich Święta przekazuję żołnierskie pozdrowienia. Mam jeszcze w pamięci żywy obraz i moją wizytę w Bazie Bagram w Afganistanie. Równie serdecznie pozdrawiam wszystkich, co służą na różnych posterunkach w innych miejscach, a więc w Kosowie, Bośni, Libanie, na Wzgórzach Golan, i od niedawna w Iraku oraz tych, którzy służą w ojczystym kraju.
Wiemy wszyscy, że ludzie wojska przeżywają dziś trudny czas: restrukturyzacja, likwidacja wielu jednostek, smutne pożegnania ze swoim sztandarem i z mundurem. Myślę przecież, że te przyrodzone żołnierskie cechy, takie jak umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach, twardość charakteru, odporność na czasowe niepowodzenia, pomogą przejść przez trudny okres.
Pamiętajcie, Bracia Żołnierze i Oficerowie, że macie wypróbowanych przyjaciół pośród kapelanów wojskowych, którzy mocno wrośli w strukturę armii i dobrze Was rozumieją.
W tym świątecznym dniu nie można zapomnieć o kombatantach, weteranach walk o niepodległość, także weteranach pokojowej służby. Jesteście żywą lekcją naszej złożonej polskiej historii, wielu polskich dróg, które prowadziły zawsze ku Niepodległej.
Niech to święto - Święto Żołnierza będzie dniem naszych myśli o Ojczyźnie - tym domu budowanym na skale, którą jest Chrystus - źródło naszego polskiego etosu, chrześcijańskiego kształtu naszej kultury.
Tego myślenia o polskiej tradycji, o Ojczyźnie, o sprawach Bożych, które dzieją się pod polskim niebem, potrzeba nam dziś bardzo, także i po to, aby nie zagubić się w chaosie współczesnego świata, który czasami w zbyt łatwy sposób zrywa więzy z przeszłością, z tradycją i duchową stabilizacją, której tak trzeba pojedynczym ludziom i całej społeczności, także w wymiarze Narodu.
Tegoroczne święto wypada w rocznicę kolejnej pielgrzymki do Ojczyzny Ojca Świętego - Syna tej ziemi, także Syna Oficera Wojska Polskiego, Legionisty. Powracają wspomnienia spotkań Ojca Świętego z Wojskiem Polskim.
I tak jak w czasie tamtych pielgrzymek i spotkań w Watykanie, i tym razem pragniemy powiedzieć Ojcu Świętemu, że jest dla nas, żołnierzy Wojska Polskiego, duchowym przewodnikiem, że Go kochamy, że "stajemy jak Ojce", przy tym wszystkim, co Polskę stanowi. I że trwać będziemy przy niej - z miłością i oddaniem.