Dawniej podłogi mogli kłaść tylko fachowcy. Dziś - jak przekonują nas o tym sprzedawcy - położyć ją można samodzielnie. Dotyczy to jednak przede wszystkim paneli podłogowych nazywanych podłogą szwedzką.
Dla większości klientów punktów sprzedaży oferujących materiały na podłogi, głównym kryterium stosowanym przy zakupie jest cena. Dla innych ważna jest ekologiczność materiału, inni poszukują rozwiązań, które pozwolą wygłuszyć lub ocieplić pomieszczenia. Pamiętać też należy o tym, że nie wszystkie rodzaje podłóg mogą być stosowane na przykład w pomieszczeniach o dużej wilgotności, a mniej wytrzymałe materiały można zastosować na podłogi na przykład w sypialni.
Różne są też zasady kładzenia podłóg, jedna jest jednak dla wszystkich rodzajów ta sama: podłogę kładzie się zawsze na pozbawionej pęknięć i nierówności powierzchni.
Rodzaje podłóg
Podłoga tradycyjna (deska sosnowa) nadaje tradycyjny klimat pomieszczeniu, a ponadto posiada znakomite właściwości izolacyjne. Kładziona jest najczęściej na legarach, choć można ją też położyć "na głucho" (bezpośrednio na istniejącą podłogę). Nie jest tak odporna na ścieranie jak podłoga szwedzka, jest też od niej bardziej miękka. Jest podatna na ścieralność i przebarwienia - zwłaszcza przy niezbyt starannym przygotowaniu drewna (suszenie i składowanie). Jest podatna na wgniecenia i uszkodzenia mechaniczne, jest droższa od paneli szwedzkich.
Wilgotność przywiezionej do mieszkania drewnianej podłogi nie powinna być wyższa niż 8 procent. Przed położeniem, materiał powinien kilka tygodni leżeć w pomieszczeniu, w którym zostanie położony, aby nabrać wilgotności jaka w nim panuje.
W deskach nie powinno być wad w rodzaju czarnych, wypadających sęków, dopuszczalne są jasne (w kolorze drewna) o średnicy do 3 cm. Najczęściej spotykane w sprzedaży deski sosnowe mają grubość od 28 do 32 mm, szerokość 110 do 130 mm i długość od 2 do 6 m.
Drewno na podłogę powinno być pokryte środkiem impregnującym, najlepiej wraz ze środkiem grzybobójczym. Sprawdźmy, czy środki których używamy mają atest Państwowego Zakładu Higieny i Instytutu Techniki Budowlanej.
Parkiet wykonywany jest najczęściej z dębu, buku, jesionu. Ze względu na użyty materiał jest twardy, wytrzymały na długotrwałe obciążenia, a przy zastosowaniu odpowiedniego lakieru także odporny na ścieranie. Ze względu na małej wielkości elementy jest łatwy w montażu. Tak jak naturalna deska podłogowa, przed położeniem w danym, pomieszczeniu, musi w nim leżakować kilka tygodni.
Podłoga szwedzka (sprasowany pył drzewny pokryty warstwą laminatu) sprzedawana jest jako materiał gotowy. Praktycznie bezpośrednio po zakupieniu można ją kłaść, i stawiać na niej meble. Nie można jej przycinać na wymiar. Do jej wad zalicza się pogłos w pomieszczeniu, a przy słabej jakości, brak odporności na działania promieni UV i pękanie laminatu na połączeniach. Jej konserwacja polega na przecieraniu wilgotną (nie mokrą!) ścierką. Zaletami są: różnorodna kolorystyka (imitacje najróżniejszych gatunków drewna), duża odporność na ścieranie. Ponadto jest wytrzymała na długotrwałe obciążenie, uderzenia, odporna na nacisk cienkich obcasów (szpilki) i mebli, odporna na chemikalia stosowane w gospodarstwie domowym. Nadaje się do stosowania wodnego ogrzewania podłogowego, dobrze przewodzi ciepło. W panelach lepszej jakości impregnowane są krawędzie - wpust i pióro. To chroni panele przed wnikającą wilgocią i zapobiega pęcznieniu krawędzi.
Korek mimo że już od blisko 10 lat jest szerzej dostępny na polskim rynku, nie zyskuje zbytnio na popularności. Być może związane jest to z wysoką ceną (materiały plus usługa) jaką trzeba przez cały czas za ten materiał płacić. Materiał ten ma bardzo wiele zalet i niewiele wad. Tak więc stanowi bardzo dobrą izolację akustyczną, jest łatwy w cięciu, bardzo trwały, odporny na ścieranie. Wymaga starannych przygotowań i dokładności przy układaniu. Jest to materiał sprzedawany jako gotowy do położenia, nie ma - tak jak naturalne drewno - specjalnych wymagań związanych ze składowaniem, nie musi leżakować w pomieszczeniu przed położeniem.