Dzień wcześniej, 1 marca, czyli w Narodowym Dniu Pamięci o Żołnierzach Wyklętych, odbyła się uroczystość z udziałem członków władz, ugrupowań politycznych i innych mieszkańców. Zebrali się oni przed budynkiem przy ul. Grodzkiej, który w latach 1945–1956 był siedzibą Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Na frontonie kamienicy znajduje się tablica pamiątkowa ku czci ofiar stalinizmu, którą 1990 r. ufundował Komitet Obywatelski i NSZZ „Solidarność”. Odśpiewano hymn państwowy, złożono kwiaty i zapalono znicze. W przemówieniu Jarosław Tomczyk wyraził hołd żołnierzom drugiej konspiracji za świadectwo heroizmu, niezłomności i przywiązania do tradycji niepodległościowych.
Z ul. Grodzkiej udano się na cmentarz parafialny, na grób por. Zygmunta Wawrzyniaka, żołnierza Armii Krajowej. Po chwili modlitewnej ciszy złożono kwiaty i zapalono znicz pamięci. Radny Andrzej Cesarz przypomniał postać i ostatnie dni życia Zygmunta Wawrzyniaka ps. „Sęp”. Wraz z dziewięcioma innymi partyzantami został schwytany 25 kwietnia 1946 r. przez funkcjonariuszy UBP. Proces pokazowy odbył się 11 maja 1946 r. w sali kina „Świt” na Nowym Rynku w Kole. „Sęp” został skazany na karę śmierci i rozstrzelany w lesie, w pobliżu Koła. Miał 20 lat.
Żołnierze Polski Podziemnej. Bili się z Niemcami o wolną Polskę i marzyli o niej. Za stawianie zbrojnego oporu przeciwko jej sowietyzacji byli tropieni, ścigani, zdradzani, więzieni, torturowani. Oczernieni w procesach pokazowych, lżeni i piętnowani przez dyspozycyjnych dziennikarzy i literatów, ginęli z wyroków sądowych komunistycznej władzy. Wielu z nich nikczemność reżimu odmówiła nawet skromnego pochówku w poświęconej ziemi.