11 listopada - Św. Jan Jałmużnik Michał Gryczyński Fot. Żywot tego miłosiernego patriarchy aleksandryjskiego spisali m.in. Jan Musco i Sofroniusz Sofista. Znany jako Jan III jest uznawany za jedną z najważniejszych osobistości starożytności chrześcijańskiej. Przyszedł na świat w ok. 550 r. w Amathonte na Cyprze, jako syn jednego z najbardziej znamienitych obywateli tego miasta. Dzięki temu zdobył znakomite wykształcenie, a potem - zgodnie... Żywot tego miłosiernego patriarchy aleksandryjskiego spisali m.in. Jan Musco i Sofroniusz Sofista. Znany jako Jan III jest uznawany za jedną z najważniejszych osobistości starożytności chrześcijańskiej. Przyszedł na świat w ok. 550 r. w Amathonte na Cyprze, jako syn jednego z najbardziej znamienitych obywateli tego miasta. Dzięki temu zdobył znakomite wykształcenie, a potem - zgodnie z wolą rodziców - ożenił się. Kiedy na skutek strasznej epidemii zmarła jego małżonka oraz dzieci, podjął radykalną decyzję: rozdał wszystko, co posiadał ludziom ubogim i zaczął prowadzić żywot ascety. Zyskał taką sławę i szacunek, że ok. 610 r. lud i kler Aleksandrii - po śmierci patriarchy Teodora, który zginął podczas wojny domowej - zwrócili się do cesarza z żądaniem, aby to Jana uczynił jego następcą. Jako nowy patriarcha energicznie zmagał się z herezją monofizytyzmu i zwalczał nadużycia, które wkradały się do obyczajów kleru aleksandryjskiego. Wznosił także nowe świątynie i upiększał katedrę św. Marka w Aleksandrii. Jego wielkie miłosierdzie wobec potrzebujących znalazło wyraz w organizacji rozdawania jałmużny. Według sporządzonej listy wydawano codziennie ubogim żywność, zakładano domy dla sierot i przytułki dla bezdomnych. Już za życia nazwano go "Janem Jałmużnikiem". Ale on nie koncentrował się wyłącznie na swoich "owieczkach", bo kiedy Persowie złupili Jerozolimę, pospieszył ze wsparciem dla mieszkających tam chrześcijan. W czerwcu 619 r., po najeździe Persów, udał się do Konstantynopola, aby wyjednać u cesarza pomoc dla Aleksandrii. W drodze zachorował i zatrzymał się na Cyprze, w rodzinnym Amathonte, gdzie 11 listopada 619 r. zmarł. Był autorem życiorysu św. Tychona, który również piastował godność patriarchy aleksandryjskiego. Do naszych czasów zachowały się, niestety, tylko fragmenty tego dzieła.