Mt 4, 12–23
Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: «Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło». Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie». Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim. A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim. I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.
Papiasz z Hierapolis (zm. ok. 135 r.), biskup i uczeń samego św. Jana Apostoła, przekazuje nam, że św. Mateusz spisał słowa Jezusa „dla Żydów w ich ojczystym języku”. Wszystkie znane nam starożytne rękopisy Ewangelii Mateuszowej przekazują nam jej tekst w języku greckim. Badacze na różne sposoby chcieli zrozumieć i wyjaśnić stwierdzenie Papiasza. Prawdopodobnie nie odnajdziemy nigdy domniemanego oryginału Ewangelii Mateuszowej po hebrajsku czy aramejsku – o ile rzeczywiście Papiasz miał rację. Jednakże w tekście samej Ewangelii znajdujemy wskazówki, które mogą potwierdzać tezę, że pierwotnymi adresatami Pierwszej Ewangelii byli słuchacze i czytelnicy pochodzenia żydowskiego. Jedną z takich wskazówek jest powracające u Mateusza stwierdzenie o spełnianiu się w życiu i czynach Jezusa proroctw Starego Testamentu.
Święty Marek zanotował pierwsze słowa nauczania Jezusa w bardzo podobny sposób: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk 1, 15). Wezwanie do nawrócenia (gr. metanoia, zmiana sposobu myślenia) oraz zapowiedź rychłego nadejścia Bożego królestwa staną się głównymi motywami całego nauczania Chrystusa. Trzej ewangeliści synoptyczni, Marek, Mateusz i Łukasz, zgodnie zauważają, że Jezus rozpoczął swoją publiczną misję głoszenia w Galilei. Łukasz doprecyzuje nawet, że pierwsze publiczne wystąpienie Jezusa nastąpiło w synagodze w Nazarecie (Łk 4, 16–30).
Niemal cały czas swojej działalności publicznej Jezus spędził w Galilei, a zwłaszcza na północno-zachodnim wybrzeżu Jeziora Galilejskiego, między miejscowościami Kafarnaum a Magdala. Mateusz podaje nam teologiczny powód tego faktu: miało się wypełnić proroctwo Izajasza (Iz 8, 23; 9, 1; Mt 4, 14–16). Zauważa też, że głoszenie było uwiarygodnione uzdrowieniami dokonywanymi przez Jezusa.
Podczas wykopalisk archeologicznych poprzedzających budowę nowego hotelu nad brzegami Jeziora Galilejskiego badacze odsłonili w roku 2009 ruiny synagogi z czasów Jezusa. Największą sensacją było znalezienie Kamienia z Magdali (60 x 50 x 40 cm), ozdobionego przedstawieniem menory, siedmioramiennego świecznika znajdującego się w świątyni jerozolimskiej. Jest to jedyne znane obecnie przedstawienie menory z czasów przed zburzeniem Świątyni w roku 70. po Chr. Kamień znajdował się pośrodku synagogi i prawdopodobnie był używany jako stolik do czytania (lektor przy nim siedział)