Logo Przewdonik Katolicki

EWANGELIA NA NIEDZIELĘ

o. Paweł Trzopek OP
fot. David_k_marti/Adobe Stock

Słowa Ewangelii według św. Mateusza

Mt 5, 13–16
 
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie».


Dzisiejszy fragment Ewangelii jest dalszym ciągiem Kazania na górze, jakie ewangelista św. Mateusz zapisał w rozdziałach 5–7 swojego dzieła.  Jezus jest tu ukazany jako nowy Mojżesz – prawodawca. Zasiada na górze, a lud gromadzi się wokół Niego (Mt  5, 1–2). Dokonuje interpretacji zaleceń Prawa Mojżeszowego (Mt 5, 17–48). Naucza o modlitwie i sprawach dotyczących codziennego życia, pokazując, że nie wystarczy przestrzeganie przepisów. Konieczne jest także słuchanie słów Jezusa i wiara w Boga (Mt 6, 1 – 7, 27).
 
Sól była używana w kulcie żydowskim do zabezpieczania mięsa zwierząt ofiarnych przed zepsuciem (Kpł 2, 13; Ez 43, 24). Była domieszana do kadzidła używanego w obrzędach świątynnych (Wj 30, 35). W życiu codziennym solą nacierano noworodki (Ez 16, 4). Prorok Elizeusz za pomocą soli oczyścił źródło w Jerychu (2 Krl 2, 19–22). Oprócz znaczenia symbolicznego sól miała oczywiście znaczenie praktyczne – była używana do konserwowania żywności, zabezpieczała pokarmy przed zepsuciem, poprawiała ich smak. W kulturach starożytnego Bliskiego Wschodu wspólne spożywanie soli było znakiem zaufania, relacji, przymierza. Zresztą w języku polskim do dziś używamy powiedzenia „zjeść beczkę soli” dla opisania głębokiej i ugruntowanej przyjaźni. Poświęcona sól jest używana przy egzorcyzmach, a także można jej użyć przy poświęceniu wody do pokropienia wiernych (stosowna formuła znajduje się w mszale rzymskim, lecz – przynajmniej w Polsce – jest bardzo rzadko wykorzystywana). Porównanie uczniów Jezusa do „soli ziemi” wyraża ich rolę w świecie – mają chronić świat przed zepsuciem, oczyszczać go, nadawać mu smak, wprowadzać weń prawdziwe relacje, a także nadawać mu wymiar świętości – ofiary miłej Bogu.
 
Dosłownie: „jeśli sól zgłupieje” (gr. moranthe, od czasownika moraino). W oryginalnym znaczeniu używa tego czasownika św. Paweł (Rz 1, 22; 1 Kor 1, 20). Czasownik ten wyraża ideę utracenia wyrazistości – czy to w rozumowaniu, czy w smaku.
 
Ludzkie osiedla były bardzo często budowane właśnie na wzgórzach. Taką osadę łatwiej bronić w przypadku najazdu. Szczyty wniesień rzadko nadawały się do uprawy roli, więc można je było wykorzystać do budowania siedlisk dla ludzi. Założenie miasta na górze powodowało jednak problemy chociażby z dostępem do wody. Na terenie Ziemi Świętej możemy znaleźć pozostałości wielu starożytnych miast z rozbudowanymi systemami dostępu do wody za pomocą podziemnych przejść i kanałów (Tel Beer Szewa, Megiddo czy tunele przy źródle Gihon w najstarszej części Jerozolimy).
 



 
 

Komentarze

Zostaw wiadomość

Komentarze - Facebook

Ta strona używa cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki