26 września w Poznaniu odsłonięto pomnik Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej, upamiętniający znanych i bezimiennych bohaterów walk o niepodległość Ojczyzny podczas II wojny światowej w strukturach podziemia.
Uroczystości rozpoczęły się w poznańskiej katedrze, gdzie Prymas Polski przewodniczył Mszy św. w intencji poległych, zmarłych i żyjących jeszcze uczestników konspiracji w czasach II wojny światowej. – Wolność pozostaje tym największym motywem, najbardziej ukochaną cnotą, najbardziej upragnionym stanem, w którym Polacy chcą przebywać – mówił w homilii kard. Glemp. Do nas należy jednak również troska, „by była ona oparta na prawdzie i na sprawiedliwości”, podkreślał Prymas. Po Mszy św. w licznym pochodzie z udziałem młodzieży szkolnej z pocztami sztandarowymi przemaszerowano do parku Wieniawskiego, gdzie został postawiony pomnik. Tam monument odsłonił ostatni prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, a poświęcił Prymas Polski kard. Józef Glemp. W uroczystości wzięli także udział byli żołnierze Armii Krajowej. – Poznański pomnik Polskiego Państwa Podziemnego jest hołdem dla wszystkich jego obywateli, którzy podjęli walkę przeciwko niemieckiej i sowieckiej okupacji i w tej walce zginęli – powiedział prezydent Kaczorowski.
Monument przedstawia ciężkie zwalone stalowe płyty, na których umieszczono znak Polski Walczącej. Prowadzi do niego kolumnada, obok której wzbijają się do lotu białe orły. Przy monumencie umieszczono tabliczki z nazwiskami poległych i pomordowanych Wielkopolan, którzy walczyli w podziemiu. Polskie Państwo Podziemne to podlegające rządowi na uchodźstwie tajne struktury państwowe i podległa im podziemna armia, które istniały w czasie wojny na ziemiach okupowanych przez Niemcy i Związek Radziecki. Za jego początek uważa się powołanie w nocy z 26 na 27 września 1939 r. w oblężonej przez hitlerowców stolicy Służby Zwycięstwu Polsce, przekształconej następnie w Związek Walki Zbrojnej, a później w Armię Krajową.