Logo Przewdonik Katolicki

Niedziela Miłosierdzia Bożego

o. Paweł Trzopek OP

Słowa Ewangelii według św. Jana

J 20, 19–31
 

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!». Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!». Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!». Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli». I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

Przychodząc po swoim zmartwychwstaniu do przestraszonych uczniów, Jezus przekazuje im dwa wcześniej obiecane dary: dar pokoju (J 14, 27: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję”) i dar Ducha (J 7, 37–39: „W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc, zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był [dany], ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony”). Z darem Ducha związana jest przekazana wspólnocie uczniów władza przebaczania grzechów.
 
Wyznanie Tomasza jest kulminacyjnym momentem objawienia tożsamości Wcielonego Słowa w Czwartej Ewangelii. Jeśli komuś nie wystarczyło słuchanie słów Jezusa i oglądanie Jego dzieł czynionych w jedności z Ojcem, teraz już nie może mieć więcej żadnych wątpliwości co do tego, kim jest Jezus.
 
Uczniowie będą błogosławieni, bo ich wiara nie będzie już oparta na oglądaniu i widzeniu, ale na świadectwie o Wywyższonym Synu Człowieczym.
 
Wersety 30–31 stanowiły pierwotne zakończenie Ewangelii. Ewangelista podaje tutaj cel swego dzieła. Przez staranne wybranie niektórych spośród wielu znaków Jezusa chce umocnić w wierze tych, co już uwierzyli, i doprowadzić do wiary tych, co jeszcze nie wierzą.
Wiara w Jezusa Mesjasza prowadzi do życia wiecznego.

Komentarze

Zostaw wiadomość

Komentarze - Facebook

Ta strona używa cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki