Warto pamiętać, że te płaskie, okrągłe placki są tortillami przyrządzanymi na sposób meksykański, gdzie przygotowuje się je z mąki pszennej albo kukurydzianej. Tortille kukurydziane przyrządza się tam z masa harina, specjalnej mąki, wytwarzanej z kukurydzy zmielonej dopiero po ugotowaniu – z popiołem drzewnym i sokiem z limonki – oraz wysuszeniu. Powiada się, że tortilla bywa w Meksyku jednocześnie chlebem – bo spożywana na sucho zastępuje pieczywo – talerzem i łyżką. Często jednak stanowi bazę do innych potraw, z rozmaitymi farszami, takich jak np. tacos – przyrządzane z mniejszych placków kukurydzianych, mieszczących się na dłoni, składanych w kształcie litery U lub V; burrito – przyrządzane z dużego placka pszennego; enchiladas – placki zwijane w rurki, polane sosem i zapiekane; quesadillas – placek faszerowany łatwo topiącym się serem, składany na pół i zapiekany czy fajitas – grillowane mięso, najlepiej wołowe, ułożone na placku.
Tortilla meksykańska różni się znacząco od specjału o tej samej nazwie, który pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego. A znamy go choćby z powieści Miguela de Cervantesa o przygodach Don Kichota, błędnego rycerza z La Manchy, którego damą serca była Dulcynea z Toboso. Ów Rycerz Smętnego Oblicza miał wiernego giermka Sancho Pansę, który był wielkim smakoszem tortilla de patatas. Ta chłopska wersja tortilli hiszpańskiej nazywana jest również tortilla española. Jest to rodzaj grubego omletu przyrządzanego z jaj, a dodatkiem do niego są ziemniaki pokrojone w plasterki, warzywa, grzyby, mięso, ryby lub owoce morza i oczywiście przyprawy. Swoje tortille mają również inne kraje, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej. I tak np. jednym z tradycyjnych dań w Salwadorze jest pupusa – przyrządzana z grubej mąki kukurydzianej, nadziewana serem i warzywami, której końcówki zlepia się jak pierogi, a potem zapieka i podaje ze śmietaną albo salsą. Z kolei jednym z tradycyjnych dań kuchni kolumbijskiej, wenezuelskiej, panamskiej i portorykańskiej jest arepa, niewielka tortilla z mąki kukurydzianej, nadziewana rozmaitymi składnikami.
Tortille możemy dzisiaj kupić gotowe; wystarczy je w domu podgrzać i napełnić dowolnym farszem. Ale możemy je zrobić samodzielnie, co wcale nie jest trudne. Należy dwie szklanki mąki wymieszać ze szczyptą soli, zalać gorącą wodą (około 150 ml), wlać dwie łyżki oleju, wymieszać drewnianą łyżką i przez kilka minut zagniatać ciasto. Zawijamy je w folię i odstawiamy na kilkanaście minut, a potem dzielimy na osiem równych części i rozwałkowujemy jak najcieniej, nadając im kształt koła. Placki obsmażamy na patelni z powłoką zapobiegającą przywieraniu (non-stick), z jednej strony przez minutę, z drugiej przez pół minuty i – po ponownym odwróceniu – jeszcze przez pół minuty. I od razu zdejmujemy z patelni, żeby nazbyt nie obeschły. Tortille spożywamy na ciepło, bo gdy ostygną, będą gumiaste.