W stanie naturalnym żurawina pospolita rośnie na mokradłach, na torfowiskach wysokich, w jakie zamieniają się zbiorniki wodne, gdy zarastają roślinnością. Występuje w północnej i środkowej Europie, Azji i Ameryce Północnej, aż po okolice koła podbiegunowego. W Polsce można ją znaleźć na Podkarpaciu, w Lasach Janowskich czy Puszczy Solskiej. Ale żurawina jest również uprawiana – zwłaszcza ta wielkoowocowa – a do jej czołowych producentów należą USA i Kanada, zaś w Europie Litwa i Białoruś. Posiada liczne właściwości lecznicze: odtruwa organizm, reguluje przemianę materii, wspomaga leczenie przeziębień i grypy – najczęściej podawana z dodatkiem miodu – infekcji dróg moczowych, dny moczanowej, nadciśnienia, chorób serca, dolegliwości wątroby i dróg żółciowych, rozmaitych stanów zapalnych, reumatyzmu, stanów grzybiczych skóry, próchnicy, chorób dziąseł i przyzębia. Działa również przeciwszkorbutowo i przeciwbiegunkowo, chroni przed wrzodami żołądka, a dzięki zawartości antyoksydantów wspomaga walkę z cukrzycą i nowotworami. Jest bogatym źródłem witamin: A, z grupy B, a zwłaszcza C, licznych minerałów: sodu, potasu, magnezu, wapnia, fosforu, żelaza i jodu, a także pektyn, garbników i antocyjanów, które chronią organizm przed wolnymi rodnikami. Zawiera również kwasy organiczne: benzoesowy – naturalny konserwant, dzięki któremu żurawiny nie pleśnieją – cytrynowy i chinowy. Ale z krzewinek żurawiny pozyskuje się nie tylko owoce. Latem zbierane są również listki, które zawierają sporo bakteriobójczej arbutyny, toteż przyrządza się z nich napar odkażający drogi moczowe. W kuchni wykorzystywane są właściwości żelujące żurawiny do przyrządzania konfitur, marmolad, galaretek i kisieli. Stosuje się ją również do przygotowywania sosów, soków i nalewek. Sok żurawinowy wpływa na obniżenie poziomu tzw. złego cholesterolu i podwyższenie tego, który jest pożądany.
Owoce żurawiny zbiera się jesienią, często dopiero po pierwszych przymrozkach, bo wtedy stają się mniej cierpkie, zawierają więcej cukru, a więc zyskują na smaku. A ponieważ są trwałe, więc – poza tymi, które poddawane są procesowi suszenia – bywają zalewane zimną wodą, dzięki czemu nie więdną nawet przez kilka miesięcy i można je przechować niemal przez całą zimę. Zbiór żurawiny przeprowadzany jest ręcznie albo przy użyciu tzw. grzebieni, podobnych do tych, które służą do zbioru czarnych jagód i borówki brusznicy. Przy zbiorach z upraw stosowane są dwie metody: na sucho – za pomocą maszyn wyczesujących jagody z kobierców, i na mokro – przez zalewanie plantacji wodą i strącanie owoców przez maszyny. Wypływające na powierzchnię jagody zgarniane są na przenośnik za pomocą pływających rękawów.