Odpowiadając na postawione pytanie, trzeba zaznaczyć, że przygotowanie do Pierwszej Komunii Świętej winno odbywać się w trzech wymiarach. Po pierwsze: w parafii, za którą odpowiedzialność bierze z racji urzędu jej proboszcz. Drugim wymiarem jest przygotowanie podczas katechezy, za którą odpowiada katecheta (ksiądz, siostra zakonna lub osoba świecka – osoby pełniące misję kanoniczną nadaną przez biskupa diecezjalnego). Trzeci wymiar przygotowania, ale pierwszy ze względu na swoje podstawowe znaczenie, to przygotowanie w rodzinie. Rodzice, jako pierwsi głosiciele wiary będą odpowiadać przed Bogiem za wypełnienie tego obowiązku. Dlatego dobrze, że zadają pytania dotyczące przygotowania swych dzieci do przyjęcia sakramentu, ponieważ już w ten sposób dają wyraz, że troszczą się o swoje dziecko w tym zakresie.
Co do kwestii spożycia konsekrowanej Hostii, najważniejsze, aby spożyć ją godnie i z należytym szacunkiem, w pełni mając świadomość, że jednoczymy się z żywym Chrystusem pod postacią chleba.
Jeżeli chodzi o modlitwę po przyjęciu Komunii, to nie ma jednej ustalonej formy. Istotą chwili po przyjęciu Pana Jezusa jest dziękczynienie i uwielbienie. Ta modlitwa powinna wypełnić całe serce człowieka. Nie ma zatem znaczenia w kwestii formalnej, czy jest ona regułką, czy stanowi indywidualną modlitwę serca. Zatem, ani Pani nie popełnia błędu, ani katecheta, który uczy dzieci modlitwy po przyjęciu komunii. Nie każdy bowiem potrafi modlić się własnymi słowami i dobrze jest jako punkt wyjścia, po przyjęciu Najświętszego Sakramentu, wypowiedzieć wyuczoną modlitwę dziękczynienia, która ma otworzyć serce na Boże działanie. Dodatkową zaletą regułki odmawianej przez dzieci jest wyjątkowa wspólnota modlitwy, która je łączy. Oczywiście po niej powinna nastąpić indywidualna modlitwa i uwielbienie w sercu Pana Jezusa. Według Mszału rzymskiego po obrzędzie Komunii następuje ostatni obrzęd liturgii eucharystycznej, którym jest modlitwa po Komunii. Przed tą modlitwą wierni wyrażają uwielbienie i dziękczynienie poprzez wspólny śpiew.