Tego dnia jasnogórscy mnisi wyruszają procesyjnie z zakrystii, odziani w białe płaszcze, i przechodzą przez bazylikę do – wyłożonej czarnym marmurem i ozdobionej białymi stiukami - kaplicy św. Pawła. Ufundowana w XVII w. przez rodzinę Denhoffów, w dniach „pawełkowej” nowenny ozdobiona jest czterobarwną flagą paulińską. Biel na fladze symbolizuje barwę ich habitów, żółć – pustynię, zieleń – palmę, której liśćmi odziewał się, a owocami żywił św. Paweł, zaś czerń – kruka, który miał mu przynosić chleb. Pustelnik, żyjący na przełomie III i IV w., ponad dziewięćdziesiąt lat spędził na pustyni. Zmarł w 341 r., a jego żywot spisał św. Hieronim.
„Pawełki” mają staranną oprawę liturgiczną. Rozważaniom towarzyszą hymny - śpiewane przez paulinów, na przemian z wiernymi – przy akompaniamencie jasnogórskiej orkiestry dętej. Opowiadają o prześladowaniach chrześcijan w czasach Decjusza, a także o życiu patriarchy paulinów na pustyni. Na zakończenie wszyscy oddają hołd relikwiom św. Pawła, umieszczonym w relikwiarzu wyobrażającym herb pauliński: dwa lwy przy palmie, które miały wykopać mu grób, i kruk z chlebem w dziobie. W nabożeństwie uczestniczą m.in. rodzice z małymi dziećmi, bo św. Paweł z Teb uchodzi za patrona niewiast w stanie błogosławionym oraz dzieci. Najmłodsi po błogosławieństwie obdarowywani są łakociami, daktylami i figami. Patriarcha paulinów odbiera również cześć jako orędownik ciężko chorujących dzieci, dlatego - na znak oddania ich pod jego opiekę - nakładano im niegdyś maleńkie habity paulińskie.