W roku wyboru kard. Karola Wojtyły na Papieża byłem alumnem II roku seminarium duchownego w Kownie na Litwie. W tych czasach w seminarium nie było ani radia, ani TV. Tylko dyżurny mógł słuchać radia – wspomina abp Tadeusz Kondrusiewicz, metropolita mińsko-mohylewski.
Wybrano kardynała Wojtyłę
Pamiętam, że 16 października 1978 r., już późnym wieczorem, kiedy obowiązywało silentium, do pokoju, w którym mieszkałem, przyszedł mój kolega kursowy i szeptem powiedział: „wybrano kard. Karola Wojtyłę”. Zaskoczony zapytałem, skąd o tym wie, kto mu to powiedział? Odparł, że tę informację przekazał mu dyżurny. Trudno było mi w to uwierzyć, myślałem, że ów kleryk źle zrozumiał, bo był Żmudzinem i nie znał języków. Ale była to prawda.
To ktoś z nas...
Następnego dnia sam byłem dyżurnym i mogłem oficjalnie korzystać z radia. Czułem się chyba najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, słuchałem relacji. Tak, to była prawda, kard. Karol Wojtyła został nowym papieżem, który obrał sobie imię Jan Paweł II.
Nigdy nie zapomnę tamtych dni. Seminarium zawsze było jakimś centrum, w którym ludzie odnajdowali siłę wiary. W owym czasie było to widoczne jeszcze bardziej. Ludzie przychodzili do nas od wczesnych godzin rannych, aby podzielić się z nami radością z wyboru kard. Wojtyły na papieża. Przy tym z dumą mówili: to ktoś z nas, kto dobrze zna naszą rzeczywistość. On będzie wiedział, jak walczyć o nas, o wolność religii... Rzeczywiście, 16 października 1978 r. dał ludziom nową nadzieję wbrew nadziei, bo takie były tamte czasy.
Uwierzyliśmy nadziei
Oczekiwanie dotyczące zmian, jakich spodziewaliśmy się po wyborze Polaka na stolicę Piotrową, oscylowało wówczas przede wszystkim wokół jednego tematu – wolności, przede wszystkim religii. Szczególnie zapadły mi w serca słowa Jana Pawła II, wypowiedziane podczas Mszy św. inaugurującej jego pontyfikat: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi, otwórzcie granice państw, systemów politycznych, ekonomicznych, kulturowych”. W powietrzu dało się odczuć innego ducha. Uwierzyliśmy nadziei, która, jak się okazało, nie zawiodła.
Każdy, kto mieszkał bliżej granicy z Polską, przeżywał pierwszą wizytę Jana Pawła II do Polski w 1979 r. śledząc ją w telewizji. Niecierpliwie oczekiwaliśmy transmisji. Podczas nabożeństwa trwaliśmy na kolanach ze łzami w oczach. Było to ogromne przeżycie, którego nie da się opisać słowami. Poruszyło wszystkich do głębi serca i jeszcze bardziej wzmocniło nadzieję na lepsze jutro.
Humanista otwarty na każdego człowieka
Kiedy byłem już biskupem, bliżej poznałem Jana Pawła II. Zobaczyłem w nim nie tylko duchowego przywódcę i głos sumienia współczesnego świata, wielkiego teologa, poetę, polityka, ale i humanistę otwartego na każdego człowieka. Charakterystyczne, że piastując najwyższy urząd w Kościele zawsze pozostawał człowiekiem, z którym rozmawiało się bez skrępowania. Nie był mu obcy humor i bardzo go lubił. Wiedziało o tym wielu ludzi. Nie na darmo w Moskwie wydaliśmy książeczkę „Kwiatki Jana Pawła II”.
Oprac. Małgorzata Szewczyk
| Abp Tadeusz Kondrusiewicz, metropolita mińsko-mohylewski, ur. 3 stycznia 1946 r. w Odelsku, blisko Grodna na Białorusi (wówczas ZSRR). W 1962 r. rozpoczął studia na Wydziale Fizyki i Matematyki Grodzieńskiego Instytutu Pedagogicznego, naukę musiał jednak po roku przerwać z powodu swoich przekonań religijnych. W 1964 r. podjął studia na Wydziale Energetyki i Konstrukcji Maszyn na Politechnice Leningradzkiej. Dyplom uzyskał w 1970 r., zdobywając tytuł inżyniera maszyn. W 1976 r. wstąpił do seminarium duchownego w Kownie i 31 maja 1981 r. otrzymał święcenia kapłańskie. 25 lipca 1989 r. Jan Paweł II mianował go biskupem tytularnym Hippono Zarytskim, Administratorem Apostolskim Diecezji Mińskiej dla katolików Białorusi. 13 kwietnia 1991 r. został mianowany arcybiskupem, Administratorem Apostolskim dla katolików obrządku łacińskiego Europejskiej części Rosji, tym samym w Rosji zostały odnowione struktury Kościoła Katolickiego, zawieszone w latach 20. XX w. 23 listopada 1998 r. został mianowany Administratorem Apostolskim Północno-Europejskiej części Rosji. W latach 1999-2005 r. pełnił funkcję Przewodniczącego Konferencji Katolickich Biskupów Rosji. 11 lutego 2002 r. został wyniesiony do godności metropolity oraz mianowany ordynariuszem archidiecezji Matki Bożej w Moskwie. 21 września 2007 r. papież Benedykt XVI zwolnił go z dotychczasowych obowiązków i przeniósł na urząd arcybiskupa metropolity mińsko-mohylewskiego na Białorusi. |