Niepozorna uliczka usytuowana jest na trasie Bydgoszcz-Koszalin. Bierze swój początek… w lesie. Można nią dojechać do Wtelna, gdzie ks. Jan Hamerski pełnił posługę miejscowego proboszcza. Od 1994 roku trwa jego proces beatyfikacyjny.
Jan Hamerski urodził się 7 marca 1880 roku w Brusach (powiat Chojnice) w rodzinie nauczyciela i organisty
Wincentego, działacza narodowego, i Barbary z Cysewskich. Jako młody chłopak kształcił się w Collegium Marianum w Pelplinie oraz w gimnazjum w Chojnicach. Należał do organizacji filomackiej. Uczył konspiracyjnie młodszych kolegów literatury i historii polskiej. Po zdaniu matury, w latach 1902-1906 podjął studia w pelplińskim seminarium duchownym, gdzie był redaktorem gazetki "Sowy". Święcenia kapłańskie otrzymał 25 marca 1906 roku.
Jako wikariusz w Człuchowie, podczas wyborów do parlamentu niemieckiego, prowadził agitację na rzecz polskiego kandydata. Następnie swoją posługę pełnił w Lignowach i Bzowie, będąc tamtejszym administratorem parafii przez blisko cztery lata. Za niestrudzoną działalność narodową otrzymał "upomnienie". Po krótkim pobycie w Kisielicach - 16 lutego 1916 roku został mianowany proboszczem parafii we Wtelnie. Wybrany 17 listopada 1918 roku na przewodniczącego Polskiej Rady Ludowej, przyczynił się do powołania Rady Ludowej w Gościeradzu, Tryszczynie i Szczutkach. Należał również do Powiatowej Rady Ludowej w Bydgoszczy, w której prowadził sekcję statystyczną powiatu bydgoskiego. Sporządził wówczas pierwszą polską statystykę tegoż powiatu.
Po wybuchu powstania wielkopolskiego ks. Hamerski zamierzał zostać kapelanem wojsk powstańczych. Sprzeciwił się temu ówczesny biskup. Kapłan kupował więc broń dla powstańców, co narażało plebanię na liczne rewizje. Uratował życie jednemu z parafian - Antoniemu Bukoltowi - zagrożonemu egzekucją. Brał udział w życiu politycznym powiatu, był członkiem sejmiku powiatowego w Bydgoszczy. Opiekował się organizacjami społeczno-kulturalnymi w parafii. Działał w Kółku Rolniczym, Stowarzyszeniu KSMM i KSMŻ. Był wizytatorem nauki religii w dekanacie i dziekanem fordońskim w latach 1937-1939. We wrześniu 1939 roku więzili go Niemcy. Po zwolnieniu - mimo ostrzeżeń - pozostał w parafii. Aresztowany 6 października, zginął tego samego dnia w Tryszczynie. Po wojnie, 8 maja 1945 roku, jego zwłoki zostały ekshumowane i pochowane na cmentarzu parafialnym we Wtelnie. Bohaterski kapłan posiadał imponujące odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Niepodległości czy Honorową Odznakę Frontu Pomorskiego.