Dnia 22 lipca przypada wspomnienie liturgiczne św. Marii Magdaleny. Modląc się do Boga za jej wstawiennictwem, warto dokładnie poznać świętą, którą przybliża nam Ewangelia. Bo, jak pokazuje historia, o nieścisłości w interpretacji tej postaci nietrudno.

Maria zwana jest w Biblii Magdaleną od miejsca, z którego pochodziła. Magdala (Migdal) to miejscowość położona w Galilei, na zachodnim brzegu Jeziora Genezaret, ok. 4?km na północny zachód od Tyberiady. Dziś znajduje się w granicach państwa Izrael.

Maria Magdalena w Biblii

Ewangelista Łukasz opisuje działalność Jezusa w Galilei, który "chodził po miastach i wioskach, głosząc i zwiastując królestwo Boże". Towarzyszyli Mu apostołowie oraz "niektóre kobiety, uwolnione od złych duchów i od chorób", a wśród nich "Maria zwana Magdaleną, z której wyszło siedmiu czartów" (Łk 8, 2). Warto w tym miejscu zaznaczyć, że opętanie wcale nie jest konsekwencją popełnienia cudzołóstwa, który to grzech przypisywała świętej późniejsza tradycja.
Maria Magdalena stała również pod krzyżem, kiedy umierał na nim Jezus i kiedy składano Go do grobu, o czym pisze Ewangelista Marek: "a niewiasty przyglądały się z oddali. Była wśród nich Maria Magdalena" (Mk 15, 40; 47).
Jednak najdonioślejszą rolę odegrała Maria Magdalena po zmartwychwstaniu Chrystusa, co opisuje św. Jan (por. J 20, 11-18). Idąc do grobu, zastała go pustym, a zaraz potem spotkała Zbawiciela, którego początkowo wzięła za ogrodnika. Jeszcze przed apostołami doświadczyła radości wielkanocnego poranka i to ona była pierwszą zwiastunką zwycięstwa Jezusa nad śmiercią: "idź do moich braci i powiedz im, że wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, do Boga mojego i Boga waszego" (J 20, 18).

Przekaz chrześcijańskiej tradycji

Według tradycji wschodniej, Maria Magdalena, jako apostołka Jezusa Chrystusa, głosiła Dobrą Nowinę w Azji Mniejszej. Miała ona umrzeć w Efezie, a jej relikwie zostały stamtąd przeniesione w 899 roku do Konstantynopola. W Kościele prawosławnym jest czczona jako święta i nazywana "równą apostołom".
Jej kult jest również rozpowszechniony na Zachodzie od VIII wieku. Według legend, miała ona głosić Ewangelię w południowej Galii (Francji), w okolicach Marsylii. Szczególnie liczne pielgrzymki zaczęły przybywać do Prowansji, kiedy w XIII wieku odkryto tam sarkofag, który uznano za miejsce pochówku świętej. Inna legenda mówi, że to krzyżowcy przewieźli jej relikwie ze Wschodu.
Przez wieki Maria Magdalena była błędnie utożsamiana z Marią z Betanii, siostrą Łazarza, bądź z jawnogrzesznicą obmywającą Zbawicielowi nogi w domu faryzeusza Szymona (por. Łk 7, 37-50). Zwłaszcza ta druga postać kobiety, której Jezus przebaczył grzechy, a która później miała pójść za Nim aż pod krzyż, stanowiła piękny przykład pokuty i nawrócenia.
Mimo iż niezgodny z Pismem Świętym ten obraz świętej obecny jest jeszcze i niekiedy dziś w kaznodziejstwie. A przecież prawdziwy wizerunek Marii Magdaleny jest dla nas równie godny naśladowania. Doświadczywszy bowiem uzdrowicielskiej mocy Jezusa, Maria uwierzyła, że to On jest Mesjaszem. Odtąd towarzyszyła Mu i trwała przy Nim, gdy większość uczniów Go opuściła. Jej też Pan powierzył obwieszczenie swego zmartwychwstania apostołom ukrytym w Wieczerniku. Nie bez powodu jest więc nazywana, "apostołem apostołów".