Relacja ze spotkania Maryi z Elżbietą, dwóch kobiet oczekujących na rozwiązanie, zyskuje nową głębię, kiedy zaczynamy dostrzegać w niej jedną z najbardziej niezwykłych aluzji, które tworzą most między Starym a Nowym Testamentem. Okazuje się bowiem, że istnieje podobieństwo między opowieścią o nawiedzeniu a przeniesieniem przez Dawida do Jerozolimy Arki Przymierza (por. 2 Sm 6, 1–23). W świetle tego podobieństwa Maryja okazuje się nową Arką Przymierza. Jeśli bowiem pamiętamy, że starotestamentalna Arka, zawierając w sobie Tablice Przymierza, była szczególnym miejscem obecności Boga, a Maryja nosi pod sercem Boga-człowieka, w którego krwi zawarte zostanie ostateczne przymierze Boga z ludźmi, i przemierza górzysty kraj Judei, po którym wcześniej noszona była Arka, aluzja właściwie narzuca się sama. Okazuje się zaś wtedy, że jak kiedyś Dawid oddawał hołd Bogu, tańcząc przed Arką Przymierza, teraz to największy spośród narodzonych z niewiasty, Jan Chrzciciel, wita Jezusa, poruszając się w łonie Elżbiety.
Może jednak nie wyłącznie i przede wszystkim błyskotliwość biblijnej teologii przedstawionej przez św. Łukasza – czy też wręcz Bożego Objawienia – powinna przykuwać naszą uwagę. Chodzi przecież o uchwycony jak w świetle błyskawicy pomysł rozumienia roli Maryi, która – jak będzie o tym pięknie pisał Jan Paweł II – „przoduje Ludowi Bożemu” (Redemptoris Mater, 6), jest streszczeniem drogi i roli, do których przejścia i wypełnienia zaproszony jest każdy z nas. Czy to przecież stawanie się Arką Przymierza – niesienie nowego życia – nie powinno być dla nas wszystkich najważniejszym zadaniem, istotą powołania? Każdy z nas – ochrzczonych – nosi w sobie już nowe życie, które nie jest wyłącznie darem dla niego samego.
Jeśli w taki sposób popatrzeć na przywołany tym razem fragment, to może on poddać nam właściwy ton dla rozpoczynających się za chwilę świąt. Czyż nie powinny stać się one dla nas szansą na to, by nieść do wszystkich, których będziemy w ciągu najbliższych dni spotykać, dar nowego życia? I by dar nowego życia, który przynoszą inni, przyjąć z otwartością, wdzięcznością i radością? Niech nasze spotkania zostaną zwyciężone przez słowa dające życie.