Kto jest winny?

Dramatyczna scena z rajskiego ogrodu zamieszczona w trzecim rozdziale Księgi Rodzaju należy, moim zdaniem, do najbardziej frapujących obrazów biblijnych. Istna poezja, w której każde słowo jest na swoim miejscu i niesie wiele informacji, niczym farby wyciśnięte na palecie, których można użyć na wiele różnych sposobów, próbując rozczytać tekst. Oczywiście poruszamy się w świecie alegorii i przypowieści. Możemy w nich dopatrywać się najrozmaitszych znaczeń. Adam chowający się przed Stwórcą jest archetypem człowieka, który zrobił coś złego i chowa się przed Bogiem. Myślę, że każdy z nas świetnie wie, o czym mowa. Jakże często, gdy nabroję, dopuszczę się jakichś występków, świństewek, nakrzywdzę, zaszywam się w najróżniejsze krzaki, byle tylko zejść z oczu Bogu, a ten z podziwu godnym uporem szuka mnie i próbuje rozpocząć rozmowę. Ja się od niej wykręcam, wiję jak piskorz, a On brnie do prostoty i szczerości.