Jako jeden z najważniejszych teologów Serca Jezusa i Serca Jego Matki uchodzi za twórcę Ich liturgicznego kultu oraz nabożeństwa, które na cały Kościół rozszerzył w 1856 r. – a więc dopiero dwa stulecia później – bł. Pius IX. Ale cześć dla Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi posiada oczywiście korzenie biblijne. Wystarczy przywołać zapowiedź starca Symeona, że Serce Maryi przeszyje miecz oraz scenę z Golgoty, gdy z Serca Jezusa przebitego włócznią wypłynęły Krew i Woda, z których narodził się Kościół. Warto także pamiętać, że w gronie znaczących teologów Bożego Serca był polski jezuita Kasper Drużbicki, autor dzieła Meta cordium Cor Jesu.
Jan urodził się 16 listopada 1601 r. w rodzinie francuskich wieśniaków. Jako kilkunastolatek wstąpił do jezuickiego kolegium w Caen. W 1623 r. przystąpił do francuskiego Oratorium św. Filipa Neri, dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie i wkrótce zaczął posługiwać ludziom dotkniętym cholerą. Po powrocie do Caen został wędrownym kaznodzieją i jako misjonarz ludowy głosił rekolekcje, udzielał porad duchowych, badał przeżycia mistyczne oraz nauczał Katechizmu Rzymskiego z 1566 r., zaaprobowanego przez Sobór Trydencki. W 1643 r. założył nową rodzinę zakonną misjonarzy Jezusa i Maryi, nazywanych od jego nazwiska eudystami, którzy otoczyli troską duszpasterską zaniedbane dziewczęta. Wspólnota tworzyła w całej Francji własne seminaria duchowne, przygotowujące misjonarzy ludowych do walki z protestantyzmem i wpływami jansenistycznymi. Następnie Jan wprowadził w diecezji – za zgodą biskupa – ułożone przez siebie oficjum liturgiczne ku czci Serc Jezusa i Maryi. Utworzył także świeckie Bractwo Najświętszych Serc, które stanowiło rodzaj trzeciego zakonu. W 1648 r. napisał i wydał książeczkę pt. O nabożeństwie do Najświętszego Serca Jezusa i Maryi. W 1670 r. teksty Mszy św. i oficjum o Najświętszym Sercu Pana Jezusa uzyskały zatwierdzenie Kościoła, a biskupi Rennes, Coutances i Evreux zatwierdzili w swoich diecezjach święto ku Jego czci. Jan opublikował kolejne swoje dzieło pt. Serce Przedziwne Najświętszej Matki Boga. Wkrótce potem nabożeństwo znalazło dopełnienie w wizjach mistycznych św. Małgorzaty Marii Alacoque, wizytki z francuskiego Paray-le-Monial, której Zbawiciel powierzył misję szerzenia czci swego Serca.
Jan zmarł 19 sierpnia 1680 r., w 1909 r. został beatyfikowany, a w 1925 r. kanonizowany. Kongregacja kapłańska założona przez Jana została rozwiązana w czasie rewolucji francuskiej, a reaktywowano ją w 1926 r.