Autor przepisu podaje, że św. Walentego z zakochanymi łączą ptaki, które 14 lutego – w dniu jego wspomnienia – wybierają swoich partnerów i zaczynają budowę gniazd.
Ciasto:
· 3 jajka
· 175 g cukru
· 2 łyżki mocnej czarnej kawy
· 150 g mąki
Krem:
· 125 g masła
· 225 g cukru pudru
· 3 łyżki mocnej czarnej kawy
Karmel:
· 100 g cukru
· 125 ml wody
Rozbijamy jajka, żółtka wbijamy do miski z cukrem i kawą. Miskę umieszczamy na parze i ubijamy jej zawartość na puszystą pianę. Następnie ściągamy z pary i ubijamy przez kolejną minutę. Białka ubijamy na sztywno. Do żółtek dodajemy mąkę i mieszamy. Następnie dodajemy białka i delikatnie mieszamy. Całość wlewamy do natłuszczonej foremki w kształcie serca i pieczemy w temperaturze 175 stopni C przez 45 minut. Wyciągamy i pozostawiamy do wystudzenia.
Masło na krem ucieramy aż będzie puszyste. Dodajemy cukier puder, cały czas ucierając, wlewamy delikatnie schłodzoną kawę. Jeśli chcemy uzyskać tradycyjny różowy kolor, musimy w tym momencie dodać również barwnik.
Ciasto przecinamy na dwie połówki, obie smarujemy kremem. Pozostałym kremem smarujemy ciasto z zewnątrz. Dokoła wykonujemy drobne gwiazdeczki z kremu.
Cukier na karmel rozpuszczamy w wodzie i gotujemy, aż będzie ciemnobrązowy. Rozlewamy go na płaskiej powierzchni i studzimy. Kiedy stwardnieje, kruszymy na kawałeczki i dekorujemy ciasto.
Przepis pochodzi z książki Ernsta Schuegrafa Gotujemy ze świętymi, wydanej przez Drukarnię i Księgarnię Świętego Wojciecha, Poznań 2007.
Jak jadali benedyktyni
Petra Altmann w książce Klasztorne porady dla ducha i ciała (DiKŚW, Poznań 2008) opisała rytm posiłków u benedyktynów. Między Wielkanocą i Zielonymi Świątkami jadano dwa razy dziennie – w południe i wieczorem. Latem, w środy i piątki – które dawniej były dniami postnymi – spożywano tylko jeden posiłek dziennie. Od 14 września do Bożego Narodzenia oraz od stycznia do postu przed Wielkanocą jadano raz dziennie – około godz. 15. Również w okresie samego postu był tylko jeden posiłek: wczesnym wieczorem. Jeśli spożywano dwa posiłki dziennie, to główny wypadał w południe, dokładnie w szóstej godzinie po wschodzie słońca. Do średniowiecza czas dzienny określano w zależności od wschodu i zachodu słońca i dzielono na 12 odcinków nazywanych godzinami, nawet jeśli nie miały one 60 minut. I tak zimą, kiedy słońce świeci tylko osiem godzin, były one skrócone do 40 minut. Jednak taki podział czasu powodował, że główny posiłek był zawsze sześć godzin po wschodzie słońca, a więc o godz. 12.00. Przed zachodem słońca – jednak najpóźniej o godz. 19.00 – była kolacja.