Podczas uroczystej Eucharystii sprawowanej 17 lutego wieczorem w kościele pw. Zmartwychwstania Pańskiego w Poznaniu proszono także o Boże błogosławieństwo i dalszą opiekę dla całego zgromadzenia. Była to również okazja do przypomnienia postaci jego założyciela sługi Bożego Bogdana Jańskiego oraz zastanowienia się nad realizacją we współczesnym świecie charyzmatu, jaki pozostawił on swoim współbraciom. Tematykę tę podjął w wygłoszonej homilii ks. Adam Błyszcz, proboszcz poznańskiej parafii zmartwychwstańców, wskazując m.in. na szczerość, z jaką Bogdan Jański, „wielki wizjoner Kościoła i społeczeństwa”, mierzył się z własną słabością. Podkreślił jednocześnie, że ta „zdolność przypatrywania się sobie i wnikliwego śledzenia poruszeń duszy” to „jeden z fundamentów systemu duchowości zmartwychwstańców, jak powtarzają prawie wszyscy: jedynej polskiej szkoły duchowości”.
Ks. Błyszcz zwrócił też uwagę, że Jański widział potrzebę budowania „socjalistycznego chrześcijaństwa”, rozumianego jako małe wspólnoty, „które byłyby dla swoich członków oparciem w przeżywaniu wiary w Jezusa Chrystusa”. Prowadzenie parafii rozumianych jako wspólnoty wspólnot, na co wyraźnie wskazał dopiero Sobór Watykański II, stanowi również, jak przypomniał kaznodzieja, główny charyzmat zgromadzenia i to od początku jego istnienia. Osobno bowiem trudno żyć po chrześcijańsku. Zaznaczył także, że współcześnie, wobec wypaczenia pojęcia szczerości i wręcz ucieczki od wszelkich form wspólnoty na rzecz skrajnego czasem indywidualizmu, „zmartwychwstańców czeka ciężka praca wokoło zmartwychwstania społeczeństwa”.
Budowę kościoła pw. Zmartwychwstania Pańskiego na poznańskiej Wildzie zainicjował w 1916 r. kard. Dalbor dla upamiętnienia 950-lecia chrztu Polski. W 1923 r. przybyli do Poznania na jego zaproszenie księża zmartwychwstańcy i rozpoczęli organizację tutejszej parafii. W tym samym czasie powstała neoklasycystyczna świątynia.
Sługa Boży Bogdan Jański (1807–1840) w 1827 r. zdobył dyplom z prawa i ekonomii na Uniwersytecie Warszawskim. Już okres studiów był dla niego czasem poznawania różnych systemów filozoficznych, rzucenia się w wir rozmaitych przyjemności, a w konsekwencji odejścia od wiary katolickiej. Także podczas pobytu na stypendium naukowym w Paryżu Jański prowadził hulaszcze życie. Jednak po długotrwałym procesie nawrócenia, do którego przyczyniła się m.in. jego przyjaźń z Adamem Mickiewiczem i kontakty z chrześcijańskimi intelektualistami francuskimi, powrócił w 1835 r. do Kościoła. W tym samym roku zorganizował Bractwo Służby Narodowej dla rechrystianizacji współczesnego społeczeństwa i pogłębienia w ludziach ducha Ewangelii. Skupił też wokół siebie naśladowców, z którymi w Środę Popielcową 17 lutego 1836 r. rozpoczął życie wspólnotowe przesiąknięte duchem pokuty i modlitwy. Bogdan Jański zmarł 2 lipca 1840 r. w opinii świętości, zostawiając swoim uczniom program odrodzenia religijnego i narodowego.