Ks. Artur Niemira, kanclerz Kurii Diecezjalnej Włocławskiej, był członkiem delegacji diecezji włocławskiej, która z inicjatywy i w imieniu biskupa włocławskiego Wiesława Alojzego Meringa w październiku 2009 r., pod przewodnictwem ks. bp. seniora Bronisława Dembowskiego udała się do Kazachstanu, do diecezji Astana, na uroczystości związane z przekazaniem figury Maryi. Kopia Skulskiej Piety znalazła stałe miejsce w Malinowce: miejscu po największym sowieckim łagrze dla matek, żon i córek tzw. zdrajców ojczyzny.
Przypomnijmy, że 6 września 2009 r., w homilii podczas Mszy św. w sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skulsku, metropolita Astany abp Tomasz Peta stwierdził, że dzięki darowi diecezji włocławskiej dla Kościoła w Kazachstanie budowany jest most pomiędzy tymi Kościołami. Natomiast ks. bp Wiesław Mering nazwał wydarzenie historycznym i tłumaczył wiernym, że „Matka Bolesna chce iść także do tych swoich dzieci, o których nigdy nie zapomniała, a które przez cierpienie i ból stały się Jej szczególnie drogie”.
Uroczystość powitania Skulskiej Piety na kazachskiej ziemi odbyła się 18 października 2009 r. w archikatedrze w Astanie. W homilii podczas Eucharystii ks. bp Dembowski mówił m.in. o figurze Piety jako znaku cierpienia Jezusa, Syna Bożego i Syna człowieczego; jako znaku cierpienia Jego Matki Maryi, ale też jako znaku Bożej miłości.
Wielu czytelników z pewnością pamięta, że Zapiski z Kazachstanu ks. A. Niemiry publikowane były w odcinkach na łamach „Ładu Bożego”. Można przypuszczać, że również oni, zachęceni wcześniejszą lekturą, sięgną po wydanie książkowe. Tym bardziej że oprócz relacji z podróży i pobytu delegacji diecezji włocławskiej w Kazachstanie, książka zawiera: tekst homilii, którą 6 września 2009 r. w sanktuarium w Skulsku wygłosił ks. abp Peta; wystąpienie ks. bp. Meringa, kończące uroczystość przekazania kopii Skulskiej Piety archidiecezji Astana, jak również tekst homilii ks. bp. Dembowskiego, której z widocznym wzruszeniem wysłuchali wierni w archikatedrze astańskiej.
Wydana przez Wydawnictwo Duszpasterstwa Rolników we Włocławku książka ma estetyczną szatę graficzną i jest piękna pod względem edytorskim. Jej walorem są liczne barwne fotografie. Dokumentują one przebieg wyprawy, ukazują życie Kościoła w Kazachstanie. Niektóre przedstawiają ślady polskich zesłańców. Inne – choć część prawdy o tragedii tysięcy kobiet represjonowanych przez stalinowski reżim. Fotografie Astany, nowej stolicy Kazachstanu, metropolii pełnej przepychu i nowoczesnych rozwiązań architektoniczno-urbanistycznych, silnie kontrastują z widokami zacofanej prowincji. Ten ogromny kraj nadal jest zawieszony między tradycją a nowoczesnością. Dzięki ks. Arturowi Niemirze czytelnik doświadczy również spotkań ze wspaniałymi ludźmi, nadto z surowym pięknem przyrody Kazachstanu, pozna przedsmak bezkresu stepów (jeden z nich nazywa się Bet Pak Dała, co znaczy Step Głodowy), zachwyci się duchowością skromnych, wiejskich kościółków, malowniczością drewnianej zabudowy wsi.
Zapiski z Kazachstanu są dla mnie przede wszystkim fascynującą wędrówką drogą wiary, wędrówką ścieżkami kultury, tradycji i wrażliwości. Jednocześnie postrzegam tę książkę jako materialny ślad pamięci o bolesnej przeszłości obydwu naszych krajów. Serdecznie polecam tę książkę uwadze czytelników. Może ona stanowić również doskonały prezent.