Pewnego dnia, w święto Podwyższenia Krzyża, udała się do Bazyliki Grobu Świętego, ale nieznana moc nie pozwoliła jej przekroczyć progu. Zrozumiała, że musi zmienić swe życie. Zalana łzami nawiedziła bazylikę, a potem udała się na pustynię, w okolice rzeki Jordan, aby jako pokutnica, przez post i umartwienia, odkupić swe winy. Tam odnalazł ją świątobliwy mnich Zozym, który przybył do niej z Komunią św. Podarował jej też swój płaszcz, bowiem po latach spędzonych na pustyni jej szaty zamieniły się w łachmany. Spisał też później jej żywot, podobnie jak św. Cyryl Aleksandryjski i św. Sofroniusz. I to on prawdopodobnie pochował ją na pustyni, choć legenda głosi, że miała zostać zagrzebana w piasku przez lwy. Jest patronką aktorów i niewiast lekkich obyczajów, które pragną odmienić swe życie. Czci ją zarówno Kościół katolicki, jak i Cerkiew, a jej wizerunki odmalowali m.in. Tintoretto i Hans Memling. Jeszcze w XVI w. na wzgórzu wawelskim istniała kaplica pod jej patronatem.