Jakub Większy Apostoł – brat św. Jana Ewangelisty – był wiernym uczniem Chrystusa. Co prawda, porywczy i gniewny, potrafił jednak zaprzedać swą duszę idei miłości bliźniego. Dziś czczony jest jako patron wielu świątyń – m.in. tej w Zabartowie.
Pierwsze ślady osadnictwa w Zabartowie sięgają IX wieku. Szczególny rozwój tych terenów przypadł jednak nieco później – na XII stulecie. Pierwszy udokumentowany zapis o Zabartowie pochodzi z 1279 roku i potwierdza właścicieli wsi – ród Doliwów z Dębna. Familia ta darowała tę osadę klasztorowi cystersów w Lądzie. Ci z kolei w 1288 roku wymienili ją z arcybiskupem gnieźnieńskim. Znajdujący się tutaj XIX-wieczny kościół góruje ponad pobliskim Jeziorem Proboszczowskim.
Powstania i wojny
Świątynia parafialna stanęła w Zabartowie tuż po powstaniu styczniowym – w roku 1866. Kamień węgielny pod jej budowę został położony „za proboszcza” ks. Antoniego Kineckiego – 23 sierpnia 1865 roku. Aktu tego dopełnił ks. Paweł Marackowski – kanonik kapituły kruszwickiej, dziekan i proboszcz ze Ślesina. Uroczystego poświęcenia kościoła dokonano 2 grudnia roku 1866. Podczas II wojny światowej Zabartowo nie miało stałego duszpasterza. Dojeżdżali tutaj księża z pobliskich miasteczek – Sępólna, Więcborka i Mroczy. W pierwszych trzech latach po zakończeniu zawieruchy wojennej opiekę duszpasterską nad wspólnotą sprawowali dwaj kapłani – ks. Edmund Matz z Mroczy oraz ks. Adam Musiał z Runowa Krajeńskiego. Ten ostatni (pod koniec 1945 roku) przejął znajdujący się w tutejszej parafii – w Sitnie zbór poewangelicki. Po poświęceniu kościoła zaczął on pełnić funkcję filialno-pomocniczego.
Rościnno i Sitno
Pierwszym duszpasterzem po wojnie, który osiadł tu na stałe, został ks. proboszcz Sylwester Holec. Kapłan objął swoje stanowisko l marca 1948 roku. Osiem lat później placówkę objął ks. Jan Koziński. Od 1 października 1963 roku na urząd proboszcza został powołany ks. Zygmunt Lepczyński. W parafii znajduje się również kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – to świątynia poprotestancka znajdująca się we wsi' Rościnno. Przejęto ją od władz państwowych w 1957 roku i przystąpiono do remontu. W listopadzie 1966 roku wstawiono do kościoła filialnego w Sitnie nowy – drewniany ołtarz. Rok później nastąpiło to w świątyni filialnej w Rościnnie. 30 sierpnia 1970 roku Sitno oddzieliło się od parafii w Zabartowie, stając się samodzielnym ośrodkiem – proboszczem ustanowiono tam ks. Kajetana Rybackiego. Wspólnota liczy pond 900 osób. W cieniu wiekowej świątyni rozwijają się ruchy i stowarzyszenia – m.in. Żywy Różaniec, Liturgiczna Służba Ołtarza oraz Bractwo Motocyklowe „Krajna”. Pełniący od roku 1997 funkcję proboszcza – ks. Tadeusz Michalak jest także kapelanem strażaków.