Za szkodliwe i sprzeczne z wiarą uznał Kościół katolicki w Meksyku tradycje halloweenowe.
Jednocześnie meksykańscy duchowni wezwali wiernych, by nie poddawali się zalewającej kraj modzie na uczestnictwo w święcie czarowników i magii, ale by sięgali do tradycji meksykańskich Dni Zmarłych – donosi Associated Press. Na stronie internetowej archidiecezji miasta Meksyk podkreślono w specjalnym oświadczeniu, że ci, którzy świętują Halloween czczą kulturę śmierci, sprowadzającą się do mieszanki pogańskich zwyczajów. „Najgorsze jest to, że święto to ma związek z neopogaństwem, satanizmem i okultyzmem” – napisano w oświadczeniu.
Dostojnicy archidiecezji wzywają rodziców, by nie pozwalali dzieciom ubierać się w halloweenowe kostiumy i uczestniczyć w zabawach. Zamiast tego meksykańscy duchowni proponują specjalne lekcje, na których będzie można dowiedzieć się o szkodliwym wpływie Halloween. Sugerują także, by organizowano zabawy kostiumowe, podczas których dzieci przebierałyby się za postaci biblijne. Kościół zaproponował, by takie zabawy odbywały się 1 listopada.
Tymczasem konserwatywny magazyn internetowy „Yo Influyo” wezwał nauczycieli, by „wymazali” z kalendarza Halloween i bronili rodzimej kultury. „To święto nie tylko wkradło się do naszego życia prywatnego, ale, co gorsza, zaatakowało nas w miejscach pracy” – napisał jeden z dziennikarzy, nawiązując w ten sposób do wystroju sklepów i ulic meksykańskich, zdominowanych przez halloweenowe dekoracje. W innej publikacji gazety pisze się, że Halloween jest w rzeczywistości „zaproszeniem diabła do domu”. Tradycja halloweenowych zabaw coraz mocniej zaczyna wypierać bogaty koloryt meksykańskich świąt przeżywanych 1 i 2 listopada.
Dzień Wszystkich Świętych i Zaduszki w Meksyku nazywane są „Los Dias de los Muertos” – Dniami Zmarłych. Meksykańskie cmentarze pełne są wtedy osób siedzących przy grobach swoich bliskich. Ludzie piją wtedy alkohol, jedzą i śpiewają. Na grobach kładą jedzenie dla zmarłych. Wielu antropologów uważa, że dogmat o świętych obcowaniu przybrał w Meksyku specyficzną formę, łącząc się z wierzeniami azteckimi. Meksykanie wierzą, że umarli wracają w Dniu Zadusznym, by cieszyć się tym, co sprawiało im radość za życia.
Z kolei o. Jacek Prusak SJ uważa, że Halloween to w Polsce eksport z Zachodu, produkt rozumiany w kategoriach zabawy i marketingu. Duszpasterz podkreśla, że moda na Halloween może być niebezpieczna, gdyż spłyca tajemnicę śmierci i powoduje, że przemijanie przestaje być w ludzkiej świadomości czymś realnym. Według obserwacji o. Jacka Prusaka, „moda na Halloween” dotyczy głównie dzieci i wyraża się np. przez zabawy organizowane w szkołach czy przedszkolach. Zakonnik podkreśla też, iż większość katolickich rodziców, z którymi ma do czynienia, w ogóle nie widzi problemu w udziale dzieci w halloweenowych zabawach. Niepokojące jest to, że rodzice zapominają, że jeśli tylko na płaszczyźnie zabawy będą wprowadzać dzieci w tajemnicę śmierci i kontaktu z ich bliskimi, którzy odeszli – to bardzo spłycą albo wręcz zniekształcą ich wiarę.
Zdaniem o. Prusaka, Halloween nie jest – jak sądzą niektórzy – bezpośrednim atakiem na chrześcijaństwo, choć owe „święto” wiąże się z wypaczaniem pewnych treści chrześcijańskich, zwłaszcza jeśli chodzi o rozumienie eschatologii. Problem polega natomiast na tym, że przekaz Halloween wypiera chrześcijańskie rozumienie śmierci. Proces wypierania śmierci
w kulturze Zachodu – twierdzi duchowny – jest bardzo zaawansowany, choć paradoksalnie w tej kulturze jest bardzo dużo śmierci – obserwują ją już dzieci w grach komputerowych, pełno jej w mediach, telewizji oraz filmie. „Tylko ta śmierć jest przedstawiana jako nierzeczywista, a zatem nie pobudzająca do refleksji. Jesteśmy kulturą, która ustawicznie zaprzecza śmierci, zaprzecza przemijaniu” – podkreśla jezuita.
Z krytyką parafii, które udzielają gościny dzieciom i młodzieży świętującym Halloween, wystąpiło włoskie stowarzyszenie GRIS, zajmujące się informacją o religiach i sektach. W specjalnej nocie zatytułowanej „Halloween i puste dynie” zwraca uwagę na fakt nasilania się ofensywy „uparcie świeckiej kultury” w Europie, „która, naginając prawdę historyczną, odmawia uznania swych chrześcijańskich korzeni”. Jej najnowszym wyrazem jest „święto pogańskiego pochodzenia, o karnawałowej nucie”, które stanowi kolejną okazję do konsumizmu. GRIS piętnuje także katolików, którzy „pasywnie” poddają się tej modzie „zabawy dla samej zabawy, w całkowicie bezwyznaniowym stylu New Age”.