Prawdziwa religia polega na naśladowaniu Ojca Niebieskiego w miłowaniu wszystkich ludzi, nawet dalekich i nieprzyjaciół – powiedział 16 września Benedykt XVI podczas rozważania przed modlitwą Anioł Pański w Castel Gandolfo. W trakcje spotkania Papież wspomniał o trwającej w Licheniu beatyfikacji założyciela księży marianów o. Stanisława Papczyńskiego.
Oto polski tekst rozważań Ojca Świętego Benedykta XVI.
Drodzy bracia i siostry!
Liturgia daje nam dziś znów do rozważenia piętnasty rozdział Ewangelii według św. Łukasza, jedną z najwznioślejszych i najbardziej wzruszających kart całego Pisma Świętego. Miło jest pomyśleć, że na całym świecie, gdziekolwiek zbiera się wspólnota chrześcijańska, aby sprawować niedzielną Eucharystię, rozbrzmiewa w tym dniu ta Dobra Nowina prawdy i zbawienia: Bóg jest miłosierną miłością. Ewangelista Łukasz zebrał w tym rozdziale trzy przypowieści na temat Bożego Miłosierdzia: dwie krótsze, które dzieli z Mateuszem i Markiem, opowiadają o zagubionej owcy i zgubionej monecie; trzecia, długa, rozbudowana i znajdująca się tylko u niego, to słynna Przypowieść o miłosiernym Ojcu, znana bardziej jako Przypowieść o synu marnotrawnym. Na tej karcie Ewangelii zdaje się niemal słyszeć głos Jezusa, który ukazuje nam oblicze Ojca swojego i naszego Ojca. W gruncie rzeczy On po to przyszedł na świat: ażeby mówić nam o Ojcu; abyśmy poznali Go my, zagubione dzieci, i aby wzbudzić w naszych sercach radość z przynależności do Niego, nadzieję na uzyskanie przebaczenia i odzyskanie naszej godności, pragnienie zamieszkania na zawsze w Jego domu, który jest również naszym domem.
Trzy przypowieści o miłosierdziu Jezus opowiedział dlatego, że faryzeusze i uczeni w Piśmie źle o Nim mówili, widząc, że pozwala, aby zbliżali się do Niego grzesznicy, a nawet jadał z nimi (por. Łk 15, 1-3). Wówczas
w typowym dla siebie języku wyjaśnił, iż Bóg nie chce, aby zginął choćby jeden z Jego synów, a dusza Jego (Jezusa) przepełnia się radością, kiedy nawraca się grzesznik. Prawdziwa religia polega zatem na wejściu w harmonię z tym Sercem „bogatym w miłosierdzie”, które prosi nas, abyśmy miłowali wszystkich, nawet dalekich i nieprzyjaciół, naśladując Ojca niebieskiego, który szanuje wolność każdego i przyciąga do siebie wszystkich niezwyciężoną mocą swej wierności. Oto droga, którą Jezus wskazuje tym, którzy chcą być Jego uczniami: „Nie sądźcie... nie potępiajcie... odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane... Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”
(Łk 6, 36-38). W słowach tych znajdujemy bardzo konkretne wskazania dla naszego codziennego postępowania jako wierzących.
W naszych czasach ludzkość potrzebuje, by Miłosierdzie Boga głoszone i świadczone było z wigorem. Tę pasterską potrzebę w sposób profetyczny wyczuwał umiłowany Jan Paweł II, który był wielkim apostołem Bożego Miłosierdzia. Miłosiernemu Ojcu poświęcił swoją drugą encyklikę i przez cały swój pontyfikat był misjonarzem miłości Boga do wszystkich narodów. Po tragicznych wydarzeniach z 11 września 2001, które zaciemniły świt trzeciego tysiąclecia, wezwał on chrześcijan i ludzi dobrej woli do uwierzenia, że Miłosierdzie Boże silniejsze jest od wszelkiego zła i że tylko w Krzyżu Chrystusa znajduje się zbawienie świata. Niechaj Maryja Panna, Matka Miłosierdzia, którą wczoraj kontemplowaliśmy jako Bolesną u stóp Krzyża, wyjedna nam dar stałej ufności w miłość Boga oraz pomoże nam być miłosiernymi jak Ojciec nasz, który jest w niebie.