Łk 6, 27–38
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Jeśli cię kto uderzy w policzek, nadstaw mu i drugi. Jeśli zabiera ci płaszcz, nie broń mu i szaty. Dawaj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje. Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie. Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to należy się wam wdzięczność? Przecież i grzesznicy okazują miłość tym, którzy ich miłują. I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze czynią, jaka za to należy się wam wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią. Jeśli pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż za to należy się wam wdzięczność? I grzesznicy pożyczają grzesznikom, żeby tyleż samo otrzymać. Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie».
Nauczanie Jezusa w kazaniu na równinie (cd. Ewangelii z ubiegłej niedzieli) porusza przede wszystkim tematy związane z bogactwem i biedą. Miłość nieprzyjaciół ma się wyrażać w konkretnych gestach: oddaniu płaszcza i szaty, niedopominaniu się zwrotu długu, chętnym udzielaniu pożyczek. W podobnej formie – konkretnych wskazań dotyczących różnych sytuacji życiowych – nauczali żydowscy rabini.
Nakaz dobrego odnoszenia się do wroga czy nieprzyjaciela znajdziemy już w niektórych tekstach Starego Testamentu. Księga Wyjścia (23, 4–5) mówi: „Jeśli spotkasz wołu twego wroga albo jego osła błąkającego się, odprowadź je do niego. Jeśli ujrzysz, że osioł twego wroga upadł pod swoim ciężarem, nie ominiesz, ale razem z nim przyjdziesz mu z pomocą”. Z kolei w Księdze Przysłów (24, 17) znajdziemy: „Nie ciesz się z upadku wroga, nie raduj się w duszy z jego potknięcia”. Nauczanie Jezusa wprowadza jednak zupełnie nową jakość: chrześcijanin powinien nie tylko powstrzymać się od czynienia zła swemu wrogowi – powinien go pokochać. Św. Paweł skonkretyzuje to zalecenie w Liście do Rzymian (12, 14–21): „Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód – nakarm go. Jeżeli pragnie – napój go!”.
Podobne zdanie znajdziemy w Mateuszowym Kazaniu na górze: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5, 48). Mateusz mówi o doskonałości na miarę doskonałości Ojca. Łukasz konkretyzuje tę doskonałość w postawie miłosierdzia, czynnej miłości wobec każdego bliźniego.