Poszukiwany: młody wykształcony mężczyzna

1 maja 2004 roku, czyli dzień przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, to dla wielu ważna data w historii naszego kraju. Musimy to przyznać, niezależnie od tego, czy byliśmy „za”, czy „przeciw”.

Okazuje się bowiem, że od tego czasu w Polsce zmieniło się i wciąż zmienia bardzo wiele, pojawiły się nowe możliwości, m.in. został otwarty europejski rynek pracy.

Zjawisko masowe
Jak wynika z badań przeprowadzonych przez CBOS w pierwszym kwartale bieżącego roku, od momentu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, a więc w ciągu ostatnich niespełna trzech lat, nie mniej niż 3 mln Polaków przynajmniej przez krótki czas pracowało lub wciąż pracuje za granicą. Trzeba jednak pamiętać, że m.in. ze względu na tzw. czarny rynek pracy liczba osób rzeczywiście zatrudnionych poza naszym krajem jest trudna do ustalenia.

Na podstawie danych socjologicznych można więc w tym wypadku mówić o zjawisku masowej emigracji w celach zarobkowych, czego obawiał się zarówno polski rząd, jak i państwa członkowskie Unii. Dlatego wiele z nich wprowadziło okresy przejściowe, ograniczające swobodny „ruch” obcych pracowników na swoim terytorium. Najczęściej był to okres dwóch lat, chociaż np. we Francji wynosił on 5 lat, a w Niemczech i Austrii – 7. Ograniczeń takich nie zastosowała m.in. Wielka Brytania, Irlandia i Szwecja.



Młody i wykształcony
Statystycznie osobą najczęściej wyjeżdżającą do pracy za granicę jest mężczyzna przed 45. rokiem życia, posiadający wykształcenie co najmniej zawodowe. Wśród grup społeczno-zawodowych najliczniej reprezentowani są: studenci oraz inteligencja (po 15 proc.), właściciele firm (16 proc.), robotnicy wykwalifikowani (17 proc.) oraz bezrobotni (18 proc.). Osób z wykształceniem jedynie podstawowym szukających źródeł utrzymania na obczyźnie jest zdecydowanie mniej. Kolejną barierą ograniczającą możliwości podjęcia emigracji zarobkowej jest nieznajomość języka obcego. Wiele z tych osób nie pracowało jednak w swoim zawodzie, zatrudniając się na stanowiskach niewymagających specjalnych kwalifikacji takich, jak: pomoc na budowie czy w rolnictwie, w barze, przy zbiorze owoców lub do opieki nad dziećmi.

Natomiast jeśli chodzi o studentów, to najnowsze badania przeprowadzone przez AISEC (Association Internationale des Etudiants en Sciences Economiques et Commerciales), największą na świecie międzynarodową organizację studencką, wykazały, że 60 proc. studentów chce szukać pracy za granicą, a 30 proc. tymczasowo pracować w krajach Unii Europejskiej. Na tej podstawie można wnioskować, iż w najbliższym czasie liczba osób emigrujących z Polski w celach zarobkowych jeszcze wzrośnie.



300 tys. na Wyspach?
Z badań przeprowadzonych przez CBOS wynika również, że obecnie (dane na marzec br.) pracuje lub szuka pracy za granicą co najmniej 4 proc. Polaków, czyli ok. 1 mln 120 tys. obywateli naszego kraju. Co ciekawe, nieoficjalnie mówi się, że liczba ta jest nawet dwukrotnie większa. Najwięcej osób, które wyjechały w tym celu, pochodzi z regionów południowej i wschodniej Polski (województwa: podlaskie, małopolskie, lubelskie, dolnośląskie, podkarpackie, a także kujawsko-pomorskie). Najmniej natomiast pochodzi z województw mazowieckiego i zachodniopomorskiego. Najczęściej wybieranym krajem, jako cel emigracji zarobkowej, jest Wielka Brytania.

W artykule wykorzystano m.in.:
badania „Praca Polaków za granicą”, przeprowadzone przez CBOS w marcu 2007 r.,
oraz raport „Wpływ emigracji zarobkowej na gospodarkę Polski”, opracowany na zlecenie Ministerstwa Gospodarki w lutym 2007 r.