Kaznodzieja i hagiograf. O znaczenie jego osoby w rodzimej historii spierały się tej miary autorytety, co Michał Bobrzyński, Stanisław Tarnowski, Ignacy Chrzanowski… Krakowski mistrz Jan Matejko nie miał najmniejszych wątpliwości - na swoim płótnie przedstawił ks. Piotra Skargę SI jako płomiennego "proroka", "grzmiące sumienie narodu".

Nie sposób ustalić po wiekach, czy słynna scena kazania ks. Skargi miała odbicie w rzeczywistości. Sławny jezuita przez blisko ćwierć wieku pełnił posługę kaznodziejską na polskim dworze. Wówczas to spisał nauki patriotyczne, wydane jako dopełnienie cyklu "Kazania na niedzielę i święta". Dzieło przyjęto z uwagą, lecz dla ówczesnych kapłan pozostał autorem monumentalnych "Żywotów Świętych". Owa książka była, mówiąc dzisiejszym językiem, bestsellerem czytelniczym epoki!

Erudyta, mistrz słowa…

Piotr Skarga, urodzony w lutym 1536 roku w Grójcu, przeszedł gruntowne wykształcenie uniwersytecko-dworskie w Krakowie, Warszawie, Wiedniu… Święcenia kapłańskie przyjął we Lwowie w roku 1564. Kilka lat później wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Podczas studiów teologicznych w Rzymie, pracy w kolegium jezuickim w Pułtusku, ks. Skarga odkrył własny talent kaznodziejski. Został skierowany do Wilna, gdzie wiódł dysputy z innowiercami. W Wilnie powstały głośne prace: "O jedności Kościoła Bożego" (apel o zjednoczenie Cerkwi z Kościołem rzymskim) oraz wspomniane "Żywoty Świętych". W roku 1584 ks. Piotr Skarga osiadł w Krakowie, gdzie aż do śmierci oddał się głoszeniu kazań (także w otoczeniu króla), pracy zakonnej i dziełom charytatywnym (założył chociażby tzw. Bank Pobożny). Umarł 27 września 1612 r.
Ulice poświęcone ks. Skardze znajdziemy m.in. w Solcu Kujawskim, Nakle nad Notecią, Bydgoszczy.