Jest chlubą Poznania, najlepszą wizytówką świetności miasta, swym kunsztem zapiera dech w piersiach nawet najbardziej wyrafinowanym turystom i obcokrajowcom - tak o wykwintnej świątyni farnej przy ul. Gołębiej w Poznaniu mówi i myśli wielu poznaniaków. Tłumy wiernych zgromadziły się w zabytkowym wnętrzu fary w niedzielę 9 października z okazji rozpoczęcia odpustu ku czci Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy. Uroczysta Msza św. w trzechsetną rocznicę konsekracji poznańskiej fary koncelebrowana była pod przewodnictwem abp. Stanisława Gądeckiego metropolity poznańskiego. W tym roku obchodzimy też 450-lecie objęcia patronatu nad farą przez poznański magistrat.

Obecna barokowa świątynia, zanim przejęła funkcje fary, czyli pierwszego kościoła miasta, była klasztornym kościołem jezuickim. Jezuitów sprowadził do Poznania bp Adam Konarski w 1570 roku, by walczyli z pleniącą się wówczas w Wielkopolsce reformacją. Początkowo zakonnicy użytkowali niewielki kościółek pw. św. Stanisława, aż w 1651 r. bp poznański książę Kazimierz Czartoryski wmurował kamień węgielny pod nową, monumentalną świątynię. Główne prace budowlane trwały ponad 50 lat. Właśnie przed trzystu laty - 27 września 1705 roku - bp poznański Hieronim Wierzbowski dokonał konsekracji imponującej rozmachem architektonicznym barokowej świątyni jezuickiej. W 1774 roku po kasacie zakonu jezuitów i zniszczeniu dawnej fary, zajmującej wówczas cały dzisiejszy plac Kolegiacki, kościół pojezuicki stał się pierwszą świątynią w mieście, przejmując funkcje fary.
Nad kościołem farnym pw. św. Marii Magdaleny patronat sprawowali kolejno: kapituła katedralna (XIII w.), król Przemysł II ( do 1296 r.), siostry dominikanki (do 1447 r.), później królowie polscy i wreszcie od 1555 r. aż do wybuchu II wojny św. poznański magistrat. Wspomnienie tego wydarzenia sprzed 450 lat zdominowało drugą część niedzielnych uroczystości. Po Mszy św. odpustowej duchowieństwo, władze miasta z prezydentem i radnymi oraz wierni przeszli do Ratusza. Podczas spotkania zauważano, że fara jest głównym kościołem miasta. Tutaj od wieków koncentruje się życie religijne mieszkańców Poznania. Abp Gądecki nazwał poznańską farę "świątynią przebłagania", nawiązując do wielowiekowej tradycji zanoszenia tu modłów do Boga przez liczne pokolenia mieszkańców grodu Przemysła. Podczas spotkania władze miasta otrzymały kopię królewskiego dokumentu potwierdzającego przekazanie patronatu nad kolegiatą św. Marii Magdaleny poznańskim rajcom. Na dokumencie widnieje podpis króla Zygmunta Augusta.
Dzisiejsza parafia farna nosi wezwanie św. Marii Magdaleny, zaś kościół farny - św. Stanisława biskupa. Podobnie jak przed wiekami, tak i dziś fara jest centralnym miejscem życia religijnego w mieście. Główne uroczystości odpustowe odbywają się każdego roku w październiku, w rocznicę koronacji słynącego łaskami obrazu Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Ponadto celebruje się odpusty ku czci św. Marii Magdaleny, św. Stanisława biskupa, św. Stanisława Kostki, św. Walentego, św. Barbary i św. Jana Nepomucena. Od 1471 r. przy poznańskiej farze działa nieprzerwanie kapituła kolegiacka ku czci Boga Wszechmogącego i Bogarodzicy Maryi.
Fara jest kościołem całodziennej adoracji Najświętszego Sakramentu, trwającej od 1937 r., kiedy to prymas August Hlond, na zakończenie Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego ku czci Chrystusa Króla, ustanowił za zgodą Stolicy Apostolskiej, kaplicę Wieczystej Adoracji. Tradycyjnie w poznańskiej farze obecny jest kult Najświętszego Serca Pana Jezusa, sięgający czasów propagatora tego kultu w Kościele - ks. Kacpra Drużbickiego. W farze trwa też stały dyżur spowiedników w konfesjonale. Od 1952 r. w kościele jest przechowywany obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy - każdego dnia indywidualne modlitwy przed wizerunkiem Matki Bożej zanosi do Niej od kilkudziesięciu do kilkuset poznaniaków. W 1961 r. obraz, jako pierwszy po wojnie wizerunek maryjny w Polsce, koronowany został na prawie papieskim. Aktu tego dokonał Prymas Stefan Wyszyński w obecności abp. Karola Wojtyły i abp. Antoniego Baraniaka.
Dla współczesnych poznaniaków fara jest miejscem spotkania z Bogiem, bezcennym zabytkiem, wizytówką miasta i powodem do dumy. Od kilku lat przy poznańskiej farze działa Towarzystwo Przyjaciół Fary. Trwają też intensywne prace renowacyjne i konserwatorskie, w części finansowane ze źródeł Unii Europejskiej.