W XVIII wieku, kiedy to Żydzi nie mogli osiedlać się i handlować w miastach królewskich, zakładali więc osiedla na obrzeżach, w osadach nieznajdujących się pod prawem miejskim. Taką była jurydyka Bożęcin-Kałęczyn założona w 1702 r. Na jej terenie w 1774 r. powstało żydowskie osiedle zwane Nową Jerozolimą. Jego pomysłodawcą był wpływowy magnat August Sułkowski. Ponieważ nasilały się antysemickie działania władz miejskich będącej pod zaborem Warszawy, postanowił stworzyć dla wysiedlanych z miasta Żydów enklawę w swojej jurydyce. Prowadzony do Nowej Jerozolimy trakt nazwano Drogą Jerozolimską. Tyle że prawo zabraniało osiedlać się Żydom nie tylko w mieście, ale i dwie mile od niego, więc magistrat wydał decyzję o likwidacji osady. Nowa Jerozolima przetrwała więc tylko dwa lata. Mimo że żydowscy mieszkańcy protestowali, w styczniu 1776 r. ich domy i sklepy zostały zburzone i śladu po nich dzisiaj już by nie było, gdyby nie Aleje Jerozolimskie, jedna z trzech głównych arterii warszawskich.
Pełna treść artykułu w Przewodniku Katolickim 19/2025, na stronie dostępna od 05.06.2025