Trzynastego kwietnia 1940 roku o godzinie 4.00 nad ranem wyrywali nas ze snu żołnierze rosyjscy. Nad łóżkiem stanął ogromny żołnierz w wielkiej czapie na głowie, z dużym karabinem, na którym zatknięty był wielki bagnet. Żołnierz krzyczał i wyrywał nas z łóżek, a my ze strachu siusialiśmy w jego obecności. W ciągu 30 minut zostaliśmy załadowani na wozy czekające przed domem”.
To jedno z wielu wspomnień dzieci, które przeżyły wywózkę na Sybir, które rozpoczęły się na masową skalę po napaści Związku Radzieckiego na Polskę we wrześniu 1939 r. Ponad 52 proc. obszaru Rzeczypospolitej znalazło się pod sowiecką okupacją. Odbywała się ona etapami – od 17 września 1939 r. do lipca 1941 r., gdy Armia Czerwona wycofała się z terytorium II RP na skutek ataku niemieckiego.
Pełna treść artykułu w Przewodniku Katolickim 37/2023, na stronie dostępna od 19.10.2023