Współczesna, odrestaurowana Akka to urokliwa miejscowość z malowniczym starym miastem pełnym bajkowych arabskich uliczek, islamskich minaretów, chrześcijańskich kościołów i podziemnym skarbem, który od niedawna można podziwiać. Od 1291 r. pozostałości twierdzy krzyżowców były zasypane gruzami i dopiero niedawne badania archeologiczne odkryły ich istnienie. Pamiętająca czasy wypraw krzyżowych Akka znajduje się 8 metrów poniżej ulic obecnego miasta, które jest efektem tureckiej zabudowy po całkowitym jego zniszczeniu przez Arabów w XIII w.
Warownia pod ziemią
Mur okalający dziś miasto, a pobudowany, co ważne, na ruinach muru krzyżowców, również powstał za czasów tureckich, tuż po odwrocie Napoleona. Mur ma wysokość 10-13 metrów przy szerokości jednego metra. W skład całych fortyfikacji lądowych wchodzą dodatkowo: wieże obronne, sucha fosa i bastion. Do miasta w okresie tureckim można się było dostać przez dwie istniejące do dzisiaj bramy: lądową i morską, od których biegły mola umożliwiające obsługę cumujących statków. W północnej części starego miasta wewnątrz murów miejskich znajduje się turecka cytadela pobudowana na fundamentach bastionu obronnego krzyżowców. Zobaczyć tu można odtworzony ogród z czasów panowania chrześcijan, muzeum więźniów żydowskiego ruchu oporu, fosę oraz wieżę, z której rozciąga się niezapomniany widok na całą zatokę. Pod cytadelą odkryto kompleks podziemnych pomieszczeń, które w przeszłości były wykorzystywane przez Zakon Rycerski Szpitalników. Dziś prawie cały kompleks krzyżowców znajduje się pod ziemią, ale za czasów wypraw krzyżowych sale rycerskie, kuchnie, dziedzińce i cele znajdowały się na poziomie ulic. Wieloletnie rujnowanie i nadbudowywanie miasta spowodowało, że dziś pomieszczenia krzyżowców znalazły się 8 metrów pod powierzchnią gruntu. Forteca była zbudowana w formie czterech skrzydeł otaczających otwarty dziedziniec o powierzchni 1200 mkw. W północnej części archeologowie zlokalizowali studnię, której głębokość mogła sięgać 4 metrów. Na dziedzińcu odnaleziono także dwa otynkowane baseny, prawdopodobnie służące do gromadzenia wody pitnej oraz do kąpieli i prania. Dziedziniec, częściowo udostępniony dla turystów, jest otoczony szeregiem łuków wspierających schody prowadzące na wyższe piętro. Wykopaliska potwierdziły, że skrzydło północne biegło równolegle do północnych murów obronnych miasta i z tego powodu odgrywało ważną rolę w systemie obronnym. Odkryto tam dziewięć długich sal położonych na dwóch piętrach, służących jako magazyny i zbiornik na wodę deszczową, która spływała z dachu twierdzy. Sale posiadają wysokie na dziesięć metrów sklepienie kolebkowe. Skrzydło zachodnie twierdzy nie zostało jeszcze całkowicie odkryte, ale uważa się, że ma dwa piętra z 30 pomieszczeniami mieszkalnymi na każdej kondygnacji. Do części twierdzy krzyżowców, udostępnionej dla zwiedzających, z poziomu współczesnego gruntu wchodzi się przez szeroką bramę do siedmiu sal rycerskich, których liczba odzwierciedlała narodowości tworzące Zakon: Owernia, Anglia, Francja, Niemcy, Italia, Prowansja, Hiszpania. Obok znajduje się dormitorium, a przez krużganek dostać się można do romańskiego refektarza, którego wachlarzowate gotyckie sklepienie dekorowane jest burbońskimi liliami. Pośrodku refektarza zwanego Salą Kolumnową znajduje się podziemne przejście, które za czasów greckich służyło jako kanał ściekowy, a które krzyżowcy ulepszyli i wykorzystywali jako sekretny tunel łączący twierdzę z miastem. Sala Kolumnowa ma długość 10 metrów, a żebrowane sklepienie jest podtrzymywane przez trzy kamienne kolumny o średnicy około 3 metrów. Obok refektarza ulokowano kuchnię oraz szpital, który krzyżowcy urządzili zapewne z wcześniejszego arabskiego karawanseraju. Południowe skrzydło twierdzy stanowi miejska ulica z monumentalną kamienną bramą. Na południowym murze odkryto niezwykle rzadkie symbole heraldyczne krzyżowców. Tuż obok znajdowała się obszerna sala ze sklepionym sufitem w kształcie krzyża, który jest podtrzymywany przez trzy zaokrąglone kolumny. W innym miejscu Akki znajduje się długi korytarz, który prawdopodobnie łączył ówczesny zamek krzyżowców z portem. Uważa się, że liczba podziemnych przejść może być dużo większa, jednak badania archeologiczne w znaczny sposób ograniczone są poprzez ciasną zabudowę współczesnego miasta.
Akka wielu wyznań
Według podań w latach 1219–1220 miasto odwiedził św. Franciszek z Asyżu. W efekcie czego, w roku 1217 r. powstał tu pierwszy klasztor franciszkański, założony przez o. Elia Da Cortona. Po zajęciu miasta przez muzułmanów franciszkanie musieli ewakuować się z Akki, by powrócić ponownie dopiero w 1620 r. i założyć kościół Terra Sancta, który istnieje do dzisiaj. Z kolei grecka cerkiew prawosławna sw. Jerzego jest uznawana za najstarszą świątynię chrześcijańską w mieście – została zbudowana w okresie osmańskim, przed 1631 r. Nad dzisiejszą Akką dominuje łączący styl bizantyjski i perski XVIII-wieczny meczet. W świątyni tej, posiadającej zieloną kopułę i wysoki minaret, znajduje się grobowiec el-Dżazzara Paszy, władcy Akki. Tuż obok meczetu Turcy pobudowali budynek łaźni hamman, wzorowany na rzymskich termach. Dziś znalazło tu miejsce muzeum miejskie eksponujące lokalne znaleziska oraz ciekawe mapy pokazujące rozwój osady. Atrakcją Akki są także karawanseraje zwane chanami, pełniące w czasach tureckich funkcje gościńców dla karawan. W kolumnach i fundamentach chanów można odnaleźć materiał pamiętający czasy krzyżowców. Tuż obok chanu asz-Szawarda góruje XIII- wieczna wieża, na której wypukłych licach kamieni widnieją znaki murarskie. Przepiękny Chan al-Umdan znajduje się w sercu dawnej dzielnicy kupców genueńskich, obok wieży zegarowej i dużego pustego placu, który służył przeładunkowi towarów. Tutaj poziom ulicy nie zmienił się od czasów krzyżowców, a tuż przy greckokatolickim kościele św. Jerzego można odnaleźć nawet budowle z XII w. Wielu arabów mieszkających dziś w Akce nie wyznaje – jakby się mogło wydawać – islamu, lecz chrześcijaństwo. Na ruinach zamku krzyżowców przetrwała więc wiara w Chrystusa.