„Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: «Wyrwij się z korzeniami i przesadź się w morze», a byłaby wam posłuszna” (Łk 17, 6).
Uczniowie przychodzą do Jezusa z głęboko duchową prośbą (ich prośby nie zawsze takie były): „Dodaj nam wiary”. Jezus odpowiada prowokacyjnym w swej paradoksalności zdaniem. Na pewno nie chce proponować wiary magicznej czy związanej z cudownymi mocami i spektakularnymi, głośnymi gestami. Jego własne cuda były uważane raczej za „znaki” albo „dzieła” oferowanego przyszłego zbawienia, a Jezus często pilnował, by dokonywać ich z dala od tłumów, i nakazywał milczenie, unikając wszelkiego szumu wokół nich, jaki zapewniliby sobie magowie.
Przytoczone zdanie jest typowe dla języka Wschodu, który kocha krzykliwe kolory, dosadne symbole, skrajne wyrażenie, mające na celu wpojenie słuchaczowi jakiegoś przesłania czy nauki. I tak powyższa przypowieść u pozostałych ewangelistów jest jeszcze bardziej „przesadzona” niż u Łukasza. Mateusz na przykład, idąc za Markiem (11, 23), posługuje się jeszcze bardziej wyrazistym obrazem (17, 20): „Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: <<Przesuń się stąd tam!>>, a przesunie się tam. I nic nie będzie dla was niemożliwego”. To zdanie jest powtórzone jeszcze w innym miejscu (Mt 21, 21).
Łukasz zaś wybiera skromniejszą sytuację, drzewo sykaminos, jak po grecku nazywa się morwę, która to roślina pojawia się na kartach Nowego Testamentu tylko ten jeden raz. Wyjaśnienie przypowieści jest proste i nabiera późniejszej mocy dzięki kontrastowi między mikroskopijnym nasionkiem – z którego Jezus uczynił już symbol małości, ale także wewnętrznej siły królestwa Bożego (Mt 13, 31–32) – a majestatycznym liściastym drzewem morwy. Wiara ma ukrytą siłę, która jest tak skuteczna, że czyni wierzącego zdolnym do pokonania prób pozornie niepokonalnych.
Słowa Jezusa w redakcji Łukasza można odczytać z nieco innym zabarwieniem, które wydobywają niektóre przekłady: „Jeśli z wiarą, którą macie, choćby tak małą jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: <<Wyrwij się z korzeniami i przesadź się w morze>>, byłaby wam posłuszna”. Inaczej mówiąc, Jezus odniósł się do konkretnej wiary apostołów w tej chwili, małej jak ziarnko gorczycy, ale skutecznej dzięki swej wewnętrznej sile. Faktem jest, że niezależnie od tego, czy będzie to odwołanie do obecnej wiary apostołów, czy duchowe wezwanie do wszystkich ludzi – zdanie to jest pochwałą wielkości i siły wiary.