Przepisy regulujące zadaniowy czas pracy, to przede wszystkim art.140 kodeksu pracy, definiujący pojęcie zadaniowego czasu pracy: „W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy”. Pracodawca po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w art.129.” Natomiast art.129 kodeksu pracy stanowi, że :
§ 1„Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nie przekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem § 2 (w rolnictwie..).”
Pracodawca może wprowadzić zadaniowy czas pracy w zakładzie wyłącznie poprzez dokonanie zmian w regulaminie pracy. Zmiany w regulaminie pracy obowiązują po upływie 2 tygodni od dnia podania ich do wiadomości pracownikom. Wprowadzając zadaniowy czas pracy pracodawca rezygnuje z rozkładu czasu pracy i w zamian za to rozlicza pracowników z realizacji wyznaczonych mu zadań. Nie ma więc ewidencji czasu pracy. Konieczne jest jednak określenie zadań pracownika nie doraźnie, każdego dnia pracy, lecz w akcie kreującym treść jego stosunku pracy (w zakresie obowiązków, w umowie o pracę) oraz po porozumieniu z pracownikiem. Jednak zadaniowy czas pracy nie został wprowadzony tak, aby obchodzić przepisy o nadgodzinach, gdyż ustawodawca, odwołując się do art.129 kodeksu pracy, wyraźnie stwierdza, że czas pracy w zadaniowym systemie pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin tygodniowo.
Pracodawca może więc zastosować zadaniowy czas pracy, jednak tylko co do określonej grupy pracowników, jeżeli jest to konieczne z uwagi na rodzaj i organizację pracy.