Sprawowanie opieki i władzy rodzicielskiej nad dziećmi jest ważnym zagadnieniem.
Przepisy kodeksu rodzinnego mówią, że dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą obojga rodziców. Jeżeli jedno z rodziców nie żyje albo nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, władza rodzicielska przysługuje drugiemu z rodziców. W sytuacji gdy sąd ustala ojcostwo, może przyznać ojcu władzę rodzicielską, ale nie musi. Jeżeli ojciec dziecka nie ma władzy rodzicielskiej, przysługuje ona wyłącznie matce. Może też zdarzyć się, że żadnemu z rodziców nie przysługuje władza rodzicielska. Sąd ustanawia wówczas dla dziecka opiekę. Władza rodzicielska powinna być przede wszystkim wykonywana tak, jak tego wymaga dobro dziecka i interes społeczny. Rodzice powinni wychowywać dziecko i kierować nim oraz troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka. Należy też pamiętać, że rodzice są ustawowymi przedstawicielami dziecka. Oznacza to, że mają obowiązek reprezentowania dziecka w istotnych sprawach, również przed sądem, oraz obowiązek sprawowania z należytą starannością zarządu majątkiem dziecka. Zarząd majątkiem dziecka nie obejmuje jednak czynności przekraczających zwykły zarząd oraz zarobków dziecka i przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku. Rodzice bez zezwolenia sądu opiekuńczego nie mogą dokonywać więc żadnych wymienionych wyżej czynności, gdyż mogliby narazić się na zarzut złego gospodarowania majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy może pozbawić rodziców władzy rodzicielskiej.
Orzeczenie o pozbawieniu władzy rodzicielskiej może również dotyczyć tylko jednego z rodziców. Jeżeli ustanie przyczyna, która była podstawą pozbawienia władzy rodzicielskiej, wówczas sąd opiekuńczy władzę tę przywróci.
Sprawowanie władzy rodzicielskiej może więc ulegać pewnym ograniczeniom, w szczególności, gdy zagrożone jest dobro dziecka.