Do Świętej Lipki, Głotowa i Gietrzwałdu podążaliśmy z jedną intencją ogólną. Już w drodze otoczyliśmy modlitwą nieszawską młodzież, prosząc Boga o łaskę jej głębszego zaangażowania w życie religijne. Również w tej intencji sprawowana była Msza św. w świętolipskiej bazylice Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, którą celebrował także ks. Grzegorz Molewski, proboszcz parafii św. Jadwigi Śląskiej w Nieszawie.
Święta Lipka jest prastarym miejscem kultu Matki Bożej. Początki sanktuarium sięgają XIV w. W ołtarzu głównym znajduje się łaskami słynący obraz Matki Jedności Chrześcijan, sprowadzony przez księży jezuitów w XVII w. 11 sierpnia 1968 r. wizerunek przyozdobiono koronami papieskimi. Na skronie Dzieciątka Jezus i Matki Bożej nałożyli je, podczas uroczystej Mszy św., prymas Polski kard. Stefan Wyszyński, metropolita krakowski kard. Karol Wojtyła i biskup warmiński Józef Drzazga. Kustoszami sanktuarium są księża jezuici.
Sanktuarium Narodzenia NMP, Matki Bożej Gietrzwałdzkiej, gdzie kult maryjny rozwinął się w XV w., słynie objawieniami, które trwały od 27 czerwca do 16 września 1877 r. (13 lat po objawieniach w Lourdes). Głównymi wizjonerkami były: 13-letnia Justyna Szafryńska i 12-letnia Barbara Samulowska. Maryja króluje tu w znaku wizerunku, o którym pierwsza wzmianka pochodzi z 1568 r., i który 10 września 1967 r. koronował diademami papieskimi ks. prymas Wyszyński wraz z ks. kardynałem Wojtyłą i bp. Drzazgą. Od 1945 r. kustoszami sanktuarium są księża kanonicy regularni laterańscy (jest to najstarszy na świecie zakon kapłański; założył go św. Augustyn). W Głotowie, będącym parafią od 1313 r., znajduje się archidiecezjalne sanktuarium Najświętszego Sakramentu i Męki Pańskiej, nazywane popularnie Warmińską Jerozolimą. Istniejący wcześniej kościół zbudowano na miejscu cudownego znalezienia Hostii Przenajświętszej, ukrytej w ziemi w obawie przed najeżdżającymi te ziemie pogańskimi Litwinami i Prusami. Obecną świątynię wzniesiono w 1726 r. Znajdująca się w Głotowie Kalwaria Warmińska, zbudowana w latach 1878–1894, wiernie naśladuje Drogę Krzyżową w Jerozolimie. Kustoszem sanktuarium jest ks. kanonik Marek Proszek, proboszcz miejscowej parafii Najświętszego Zbawiciela.
Każde sanktuarium jest miejscem świętym. Sanktuaria w naszym kraju są często również pomnikami – szańcami wiary i polskości, stanowią dziedzictwo narodowe i kulturowe. Sanktuaria, do których pielgrzymowaliśmy, należą do zabytków najwyższej próby. Zachwyciły nas m.in. znajdujące się w nich dzieła sztuki rzeźbiarskiej, malarskiej, złotniczej. Podziwialiśmy brzmienie organów świętolipskich i Kalwarię w Głotowie.
W pielgrzymce nieszawsko-zbrachlinskiej uczestniczyły 34 osoby. Najstarsza była pani Helena Gruzel z Nieszawy (81 lat), najmłodszy – 10-letni Szymon Kruszyński z Wójtówki. Inicjatorką pobożnej wyprawy była Dorota Danielak, która kieruje zespołem liturgicznym w parafii św. Jadwigi Śląskiej, a organizatorem i naszym duchowym przewodnikiem ks. Grzegorz Molewski. – Pielgrzymując, nie szukamy nowości, nowej Ewangelii. Pielgrzymujemy po to, by utrwalić to wszystko, co nam przekazał Jezus Chrystus, o czym „przypomina” Matka Boża. Przy okazji poznajemy historię Kościoła w Polsce – tłumaczył kapłan.