Ewangelia nie podaje nazwy Góry Przemienienia. Starożytna tradycja, której potwierdzenie znajdujemy już w III wieku w pismach Orygenesa, wskazuje właśnie na Tabor jako miejsce, gdzie Chrystus objawiał swoją chwałę trzem uczniom, Piotrowi, Jakubowi i Janowi.
Tabor wczoraj i dziś
Już w czasach Starego Testamentu było to miejsce, które fascynowało, rozbudzało wyobraźnię i kierowało myśli człowieka ku Bogu. Ta święta góra, wznosząca się samotnie na wysokość 588 metrów nad poziom morza, w niezwykły sposób panuje nad okolicą i jest widoczna w promieniu dziesiątek kilometrów. Z niej z kolei roztacza się wspaniały widok nie tylko na leżącą u jej stóp dolinę Ezdrelon, ale aż po znajdujące się daleko pasmo gór Karmelu, wzgórza Golan czy majaczący czasem na horyzoncie masyw Hermonu. Pierwsze sanktuarium wzniesiono na Taborze już w IV wieku. Anonimowy pielgrzym z Piacenzy, który w roku 570 opisuje wiele miejsc świętych w ziemi Zbawiciela, wspomina, że dane mu było oglądać w tym miejscu trzy bazyliki, które upamiętniały trzy namioty – „Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza” (Mt 17, 4). Dzieje Taboru, zresztą tak jak i całej Ziemi Świętej, są niezwykle j , ą j burzliwe. W czasach krzyżowców służbę Bożą pełnili tu benedyktyni. Szczyt otoczono wówczas murem
obronnym, ten jednak nie zawsze był skuteczną obroną przed Saracenami. W roku 1187, po bitwie pod Hattin, przegranej przez krzyżowców, sanktuarium poniosło wielkie szkody; w następnych latach było kompletnie zniszczone, zamienione w bastion sułtana Maleka al-Adela. Około roku 1229 rozpoczął się czas budowy kaplicy na zachód od pierwotnego sanktuarium. Najtragiczniejszy okazał się jednak rok 1263. Sułtan Bajbars, który zniszczył bazylikę Zwiastowania w Nazarecie, dokonał także zburzenia sanktuarium na Taborze. Od tamtego czasu, przez cztery wieki, aż do roku 1631, kiedy opiekę nad Taborem przejęli franciszkanie, miejsce to było nawiedzane tylko przez pojedynczych pielgrzymów. Dziś franciszkańska Kustodia Ziemi Świętej troszczy się o wzniesioną tu w 1924 roku wspaniałą bazylikę i przybywających na święte miejsce pielgrzymów. Przy świątyni wznosi się klasztor i hospicjum dla nich, u boku franciszkanów „powracają do życia” młodzi ludzie ze wspólnoty „Mondo X”, która tym, co się w życiu pogubili, pomaga w ich drodze osobistej przemiany.