Popularność Tatr i Zakopanego rozpoczęła się w latach 70. XIX wieku. Ten uroczy zakątek rozpropagowali przede wszystkim artyści. Obszar polskich Tatr w tamtym czasie był pod rządami liberalnej monarchii austrowęgierskiej, panowała tu wolność myśli i słowa, o której mieszkańcy innych zaborów nie mogli nawet marzyć. Artyści przyjeżdżali więc chętnie do Zakopanego nie tylko na „letnisko” czy do „uzdrowiska”, ale także po to, by tworzyć. Pejzaże tatrzańskie inspirowały zwłaszcza malarzy. Z powodu gości z kręgów artystycznych Zakopane wkrótce stało się „duchową stolicą Polski”, w której do II wojny światowej żywy był mit bohemy artystycznej.
Wystawa, która trwa w Poznaniu, to największa, jak dotąd, ekspozycja przedstawiająca Tatry w malarstwie. Najstarszym obrazem spośród zgromadzonych niemal 150 płócien jest „Widok Tatr z Poronina” z 1836 roku. Namalował go Jan Nepomucen Głowacki – pierwszy polski malarz „krajwidoków”. Ekspozycję zamyka widok tego samego miejsca – „Widok Tatr z Galicowej Grapy” z 1988 roku, autorstwa malarza i taternika Władysława Klamerusa. Ponadto obejrzeć można ponad setkę obrazów przedstawiających skały, szczyty, hale, górali, wypas owiec i znane widoki Morskiego Oka i Giewontu. Wśród artystów bardziej znanych znajdziemy oczywiście nazwiska Ślewińskiego, Witkacego, Wróblewskiego, Wyczółkowskiego. Tatrzańskie fascynacje podzielali polscy monachijczycy: Aleksander Kotsis, Walery Eliasz-Radzikowski, Wojciech Gerson. Stanisław Witkiewicz, twórca stylu zakopiańskiego, „malował Tatry z bezwzględną naturalistyczną odwagą”. Warto zwrócić uwagę na dotychczas niepokazywaną w całości serię ekspresyjnych i symbolicznych widoków tatrzańskich Wojciecha Weissa. Niemniej ciekawie prezentują się pastelowe arcydzieła Wyczółkowskiego. Powstałe po II wojnie światowej najciekawsze szkice Tatr są dziełem Andrzeja Wróblewskiego: przejmujące, dramatyczne i gwałtowne. Autorką wystawy jest znana kustosz Anna Król z Krakowa. Zgromadziła dzieła pochodzące z wielu muzeów, m.in. z Zakopanego, Bochni, Kielc, Suwałk, Torunia, Opola, Katowic, Warszawy, Słupska oraz od bardzo wielu kolekcjonerów prywatnych. Ekspozycja w poznańskim Zamku potrwa do 25 marca. Następnie trafi do Krakowa (Galeria Tuleja – kwiecień-maj) i oczywiście do Zakopanego (czerwiec-październik).