Za kilka dni (24 kwietnia) w liturgii Kościoła wspominać będziemy św. Jerzego. Ten święty męczennik z III wieku wraz z błogosławionym ks. podharcmistrzem Stefanem Wincentym Frelichowskim, kapłanem zamordowanym przez Niemców w obozie koncentracyjnym w Dachau, jest patronem polskich skautów i harcerzy.
Harcerstwo to przede wszystkim wielki ruch skupiający młodych ludzi, których łączy wspólna idea zawarta w prawie i przyrzeczeniu harcerskim – tłumaczy ks. Rafał Hordik, opiekun harcerzy w Witkowie. – Idea ta pochodzi sprzed II wojny światowej, ale w ciągu minionych dziesięcioleci nie straciła nic ze swojej aktualności. Ciągle ważne jest bowiem przesłanie o potrzebie służby Bogu i Ojczyźnie, o niesieniu pomocy innym, o wierności wyznawanym zasadom. To pozwala młodym ludziom osiągać stopniowo dojrzałość religijną i patriotyczną.
Korzeni harcerstwa należy poszukiwać w ruchu skautowskim, stworzonym na początku XX wieku przez Anglika Roberta Baden-Powella. W Polsce zaczęło się ono dynamicznie rozwijać w okresie międzywojennym. Siłę harcerstwa w tym okresie najlepiej uzmysławia fakt, że w czasie okupacji hitlerowskiej harcerki i harcerze odegrali istotną rolę w ruchu oporu i wsławili się wieloma udanymi akcjami wymierzonymi przeciwko niemieckiemu okupantowi. Po wojnie próbowano uczynić z harcerstwa jeden z instrumentów ideologicznego oddziaływania systemu totalitarnego. Jest to smutna karta w historii polskiego harcerstwa. Nie wolno jednak zapominać, że w ramach Związku Harcerstwa Polskiego działało wielu instruktorów, którzy nie akceptowali komunistycznej rzeczywistości. W latach osiemdziesiątych „niepokorni”, jak nazywano opozycyjnych instruktorów, doprowadzili do wyodrębnienia się w ruchu harcerskim nurtów wolnościowych, które po 1989 roku znalazły swoje urzeczywistnienie w postaci nowych organizacji harcerskich. Od tego czasu w Polsce działają trzy ogólnopolskie organizacje: Związek Harcerstwa Polskiego (ZHP), Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej (ZHR) i Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” – Federacja Skautingu Europejskiego (ZHK-Z-FSE).
Młodzi ludzie w mundurach to stały element większości uroczystości patriotycznych
Formacja w wierze
– Harcerstwo formuje człowieka na bardzo wielu płaszczyznach, stawiając przed nim wyraźne ideały – mówi ks. Radosław Orchowicz, kapelan gnieźnieńskiego Hufca ZHP im. Bolesława Chrobrego. – Cele, do których dąży, oraz środki, jakimi się posługuje, są wyrażone w prawie i przyrzeczeniu harcerskim. Warto także podkreślić, że mimo pewnych różnic organizacyjnych, wspólna dla instruktorów wszystkich związków harcerskich pozostaje świadomość chrześcijańskiego charakteru realizowanych ideałów. Prawo harcerskie wynika bowiem z Dekalogu. Ma ono na celu pomóc młodemu człowiekowi w ukształtowaniu własnego świata wartości, rozwoju życia duchowego oraz spełnianiu się w służbie potrzebującym – twierdzi ks. Orchowicz.
W mundurze nie tylko od święta
W archidiecezji gnieźnieńskiej harcerze są zrzeszeni w dwóch organizacjach harcerskich: ZHP i ZHR. Aktywnie uczestniczą w życiu religijnym i dlatego często można ich spotkać podczas świąt i uroczystości kościelnych. W grudniu każdego roku przekazują Betlejemskie Światło Pokoju. Za kilka dni z kolei, będziemy ich mogli zobaczyć podczas obchodów dorocznych uroczystości patronalnych ku czci św. Wojciecha. 28 kwietnia wyruszą w pielgrzymce z Ostrowa Lednickiego do Gniezna, śladem Bolesława Chrobrego i Ottona III. Natomiast w czasie procesji ulicami miasta z relikwiami św. Wojciecha będą pełnić symboliczną straż przy jego doczesnych szczątkach.
W każdej wspólnocie harcerskiej ważne miejsce zajmuje ksiądz – kapelan. Jego zadaniem jest sprawowanie posługi religijnej oraz stała troska o formację duchową młodych ludzi noszących harcerskie mundury. Kapelan hufca współuczestniczy w wychowaniu harcerzy do obywatelskiej odpowiedzialności i dojrzałości społecznej. W Gnieźnie harcerze spotykają się w każdą trzecią niedzielę miesiąca na Mszy św. w kościele pw. św. Jerzego. Świątynia ta już w latach międzywojennych została przekazana przez bp. Antoniego Laubitza dla potrzeb duszpasterstwa młodzieży. Podczas uroczystych Mszy św. harcerze sami przygotowują oprawę liturgii oraz biorą w niej aktywny udział.
O modlitwie nie zapominają także w czasie letnich harcerskich obozów i wypraw, z którymi kojarzy się piękny obraz polowych Mszy św. celebrowanych w lesie lub na łące, czy też w górach lub nad brzegiem jeziora.